VERSLAG: Utrecht Blues Festival 2024

Utrecht Blues Festival

Voor de tweede keer organiseert Tivoli Vredenburg het Utrecht Blues Festival. Afwisselend tussen een goed gevulde Ronda, met capaciteit van 2000 bezoekers, en de foyer toont Tivoli de veelzijdigheid van de blues. We zien jong en oud op het podium staan, maar ook Europees en Amerikaans. En genres uiteenlopend van soul tot langzame blues en swingende rock ’n roll. Allemaal muziek dat geworteld is in dat veelzijdige genre. De blues leeft!

De middag opent met de Amerikaanse soulzanger en mondharmonicaspeler Tad Robinson. Robinson speelt al 45 jaar muziek. Ondersteunt door de Duits-Turkse familieband The Özdemirs speelt hij een heerlijk klassieke set. Lekker jankende Hammond, schurende blazers, mondharmonica en uiteraard fantastisch gitaarwerk. Hoogtepunt is het loom funky ‘Full Attention Blues’. Een eervol respect aan de blues.

Net zo respectvol is de Oostenrijkse band Meena Cryle & The Chris Fillmore Band. Waarschijnlijk voor de meesten de grote onbekende band op het programma. Echter, dat blijkt niet terecht. Chris Fillmore is duidelijk geïnspireerd door Stevie Ray Vaughan. Zijn gitaarwerk knalt lekker op de stevige ritmesectie. Meena Cryle is een prima zangeres die zo een uur vult.

In de foyer laten The Özdemirs horen ook als eigen band hun mannetje te staan. Zanger en gitarist Kenan doet aan Eric Clapton en Laurence Jones denken. De eigen geschreven liedjes kunnen nog wat beter, maar zodra Kenan een gitaarsolo of zijn collega een Hammond solo speelt staat de band als een huis. Het is duidelijk te horen dat The Özdemirs heel wat jaren aan ervaring hebben als ondersteuning van Amerikaanse bluesbands.

Op het hoofdpodium brengt Toronzo Cannon een eerbetoon aan de Chicago blues. De gitarist uit Chicago brengt de blues van een categorie van dik-hout-zaagt-men-planken. De gitaarsolo’s volgen elkaar op. Het gas wordt teruggenomen voor een geestige ‘Midlife Crisis’. Maar Cannon bereikt zijn hoogtepunt met de tien minuten durende psychedelische ‘John The Conquer Root’. Jimi Hendrix had dit zo kunnen spelen.

De dag wordt afgesloten met het innovatieve viertal van The Cinelli Brothers. De band bestaat uit de broers Marco en Alessandro Cinelli uit Italië, Tom Julian Jones, geboren in Londen, en Stephen Giry uit Frankrijk. Deze mix levert een spannende basis op voor een nieuwe interpretatie van de blues. Op virtuoze manier wordt gospel, funk, blues en soul met elkaar gemixt. Alle muzikanten kunnen goed zingen. En wisselen vrij vaak van instrument. The Cinelli Brothers doen daarmee denken aan een gospel geïnspireerde versie van The Band, maar met de energie van Jett Rebel. Geinig is het eerbetoon aan de Nederlandse directheid ‘Choo Ma Gum’. Het liedje is geschreven naar aanleiding van een opmerking van een Nederlandse fan die de muziek goed vond, maar van mening was dat de zanger geen kauwgum moest kauwen. Het resultaat is een funky Chicago blues waar het refrein ‘Choo, Choo’ klinkt als een denderende trein.

De blues gedijt bij een klein clubcircuit waar verschillende bluesbands voor de wereld afreizen. Met dit minifestival weet Tivoli, zonder noemenswaardige headliners, veel volk op de been te krijgen. Dat verdient elk van deze bands. Het Utrecht Blues Festival laat zien dat het genre springlevend is en de komende jaren nog alle kant op kan. Een zeer geslaagd festival.