VERSLAG: Le Guess Who? Mayday 2013

Festivalinfo was aanwezig op Le Guess Who? May Day 2013 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 75 foto's.

VERSLAG: Jasper Klomp  

Le Guess Who? Mayday 2013

Eurovisie Songfestival? Nee, daar is geen tijd voor wanneer Le Guess Who? zich meldt. Na het langzaam uitbouwen van de jaarlijkse editie in het laatste weekend van november vond vorig jaar voor het eerst Le Guess Who? May Day plaats. Met ook dit jaar weer een line-up die de bezoeker verplicht pijnlijke keuzes te maken, staat het kleine broertje van het hoofdfestival definitief op de kaart.

Merchandise opent het bal in Tivoli Oudegracht. De Amerikanen moeten het afzeggen van DIIV doen vergeten en het begin hiervan is ijzersterk. ‘Anxiety’s Door’ barst van de energie. De drummer legt een hoog tempo op waar de gitaristen een simpel maar effectief gitaarmotief aan toevoegen. Vooral leadgitarist Dave Vassalotti toont een aanstekelijk enthousiasme. Samen met Carson Cox vormt hij het creatieve brein van de band. De frontman is er naast het muzikale aspect verantwoordelijk voor dat het openingsnummer onherroepelijk aan The Smiths doet denken. Ook in de overige nummers refereren zijn zanglijnen voortdurend aan die van Morrissey. Het knappe is dat dit nergens stoort, van een gimmick is geen sprake. Vervolgens daalt het tempo van de nummers, wat de muziek niet ten goede komt. Niet dat er meteen een slechte band aan het spelen is, maar het contrast is zo groot. Merchandise moet het hebben van een bepaalde drive en gelukkig komt de verbetenheid aan het einde weer terug met onder andere ‘Totale Nite’.

Met het uitstekende nieuwe album II op zak is het aan Unknown Mortal Orchestra om vervolgens de hoge verwachtingen in te lossen. Het is echter al snel duidelijk dat de producer van het tweede album van de band een wereldprestatie heeft verricht. Live blijft er niet veel over van de inventieve popliedjes. Het hangt als los zand aan elkaar en de gitaarpartijen van Ruban Nielson komen niet uit de verf, zoals in ‘The Opposite Of Afternoon’. Wanneer Unknown Mortal Orchestra het tempo opschroeft in de instrumentale gedeeltes is er opeens wel sprake van een collectief in plaats van drie individuen. De zang breekt de band echter keer op keer op. Nielson lijkt zich geen raad te weten met zingen en spelen tegelijk. Een nummer als ‘How Can You Luv Me’ bevat niet meer dan een benepen poging om de zang op de studioversie te evenaren. Het trio kan beter een paar weken het oefenhok induiken voor het zijn live reputatie helemaal te grabbel gooit.

Nielson staat na zijn optreden aan de zijkant van het podium te kijken naar een band die het klappen van de zweep wel kent. Deerhunter is de grote naam op het affiche en de Amerikanen laten hun voorgangers maar al te graag zien wat muziek maken is. Aanvangen met een jam om even in te spelen, de geluidsman de tijd gunnen om alles goed op elkaar af te stemmen en dan anderhalf uur kwaliteit leveren. Ook bij Deerhunter gaat er wel eens wat mis, maar als Bradford Cox het kiezen van een fout effect wijt aan zijn jetlag ben je bereid het hem te vergeven. Hij is namelijk de aanvoerder van dit vijftal muzikanten dat op achteloos lijkende wijze weet te overtuigen. Ook als Cox een bandlid aan het roer laat, zoals in ‘Desire Lines’, is er niets aan de hand. Lockett Pundt neemt de zang voor zijn rekening tot het spel der gitaren aanvangt. De meerwaarde van drie gitaristen komt tot uitdrukking door het spelen van verschillende gitaarlijnen die naadloos in elkaar passen. Opvallend is dat de band er niet voor kiest om het nummer op een prettige wijze te laten ontsporen. Nee, net als in de nummers zelf zit er een doordachte opbouw in de setlist. Het hoogtepunt qua intensiteit zit aan het einde van de reguliere setlist met ‘Sleepwalking’, dat overgaat in ‘Back To The Middle’, en ‘Monomania’. Het publiek pikt snel aan bij de band en laat het getuige de dansende groep in het midden niet langer bij instemmend meeknikken. Tijdens de toegift grijpt Deerhunter even terug naar Microcastle, waarvan het ‘Cover Me (Slowly)’ en ‘Agoraphobia’ ten gehore brengt. Cox en consorten nemen afscheid met hoe ze gekomen zijn: minutenlang overstuurde gitaren. Applaus is op zijn plaats.

Tivoli Oudegracht sluit dan haar deuren, maar Le Guess Who? May Day gaat nog een paar uurtjes door. De pijnlijke keuzes blijven, waardoor naast The Haxan Cloak een naar verluid fantastisch optreden van Thee Oh Sees hier verder onvermeld zal blijven. ACU heeft echter Dirty Beaches nog in petto. Ten tijde van het debuutalbum Badlands lo-fi, tegenwoordig ondefinieerbaar. Een drumcomputer, keyboard en gitaren met in het middelpunt Alex Hungtai. De woorden die hij uitspuugt lijken van ondergeschikt belang te zijn. De geboren Taiwanees gebruikt zijn stem voor één van de vele scherpe randen aan zijn muziek, die werkelijk alle kanten uitvliegt. Enkele nummers zijn gebouwd op een harde techno-achtige beat, maar ‘I Dream In Neon’ laat een ander geluid horen. Een psychedelische vibe à la Goat gaat vergezeld van de monotone zang van Hungtai en zijn uithalen op gitaar. Dat het optreden met een vage solotoegift als een nachtkaars uitgaat is snel vergeten bij het terugdenken aan ‘Aurevoir Mon Visage’, het hoogtepunt van het optreden vol duistere elektronica, noise en de leren handschoenen van een uitzinnige Hungtai.

De mooie avond krijgt helaas geen passend slot. Eraas klaagt voortdurend over het geluid, maar zal toch echt bij zichzelf te rade moeten gaan. Het is richtingloze muziek waar Robert Toher zijn gegil op loslaat. In enkele nummers neemt de gitarist een tweede basgitaar ter hand, maar het nut hiervan is onduidelijk. Hij speelt namelijk hetzelfde als de bassiste, iets wat met een effect ook te verkrijgen is. De toevoeging van een tegendraadse gitaarpartij zou de muziek ongetwijfeld goed doen. Deze misser mag de avond echter niet bederven. De optredens van Deerhunter en Dirty Beaches hebben de honger naar de volgende editie van Le Guess Who? even weten te stillen.

FOTOGRAFIE: Tim van Veen  

1234567
Poppy Ackroyd foto Le Guess Who? Mayday 2013 Poppy Ackroyd foto Le Guess Who? Mayday 2013 Poppy Ackroyd foto Le Guess Who? Mayday 2013 Poppy Ackroyd foto Le Guess Who? Mayday 2013 The Futures Dust foto Le Guess Who? Mayday 2013 The Futures Dust foto Le Guess Who? Mayday 2013 The Futures Dust foto Le Guess Who? Mayday 2013 Erin Lang & The Foundlings foto Le Guess Who? Mayday 2013 Amber Arcades foto Le Guess Who? Mayday 2013 Amber Arcades foto Le Guess Who? Mayday 2013 Amber Arcades foto Le Guess Who? Mayday 2013 Jet Lasterie foto Le Guess Who? Mayday 2013
 
1234567
 
festival logo

PARKFEEST OOSTERHOUT 2013Jaarlijks festival in Oosterhout. Is de afgelopen jaren uitgegroeid tot één...

BevrijdingsfestivalWageningen2013

BEVRIJDINGSFESTIVAL WAGENINGEN 2013 Ook in Gelderland vierde men de vrijheid en wel in Wageningen. Festivalinfo...