Dylan Otto

Verwekt onder een hippie-gesternte in Spanje jaren 70 was Dylan Otto als spruit al volop in de weer met muziek. Vaders collectie vooral rock –hard en symfonisch- speelde en zong hij op zondagochtend met volle overgave mee. In zijn puberjaren –de ’80-ies- komt Dylan in contact met electronische muziek, van Kitaro naar Kraftwerk door naar Klaus Schulze. Maar ook met de popvariant die in die dagen hoogtij viert, denk Frankie Goes To Hollywood en Eurythmics. Een welhaast spirituele ervaring –een concert van Prince in Ahoy 1987- opent de deuren naar de (electronische) funk… Wat een vernieuwing, wat een regie en wat een energie!!!! We’re gonna play in the sunshine, we’re gonna be free!! In 1989 wordt de muzikale allesvreter bijkans weggeblazen door “Stakker Humanoid” (Humanoid) en “French Kiss” (Lil Louis) en start alweer een nieuwe fase in de reis. Na een periode als drummer in illustere bandjes en “kroeg-dj” tijdens zijn studie rechten is het na “Homework” van Daft Punk onvermijdelijk.. Deze boodschap moet verspreid!! Dylan duikt nog verder onder in het nacht- en festivalleven en verzamelt zijn eerste plakken vinyl. In deze periode start hij met vrienden feesten te organiseren en te draaien. Dylan Otto draait rauwe electro, pompende techno en diepe of groovy tracks in de mix. Altijd op zoek naar het “nieuwste” geluid, altijd op zoek naar “ziel” in de muziek. Een diepe, opbouwende set of een vlammend betoog voor de dansvloer, hij heeft het allemaal in huis. Life’s a party if U want it!