Het begint al met de opening van ‘Another Age’. De drums worden in een rustig meppend tempo neergezet. De gitaren lijken dromerig continue hetzelfde ritme te herhalen. Dit creëert een rustig, psychedelisch gevoel waarin je wordt meegesleept. Als Robert Earl Thomas daarbij zingt met wat extra galm in zijn stem is de toon gezet. De muziek voert je naar het psychedelische jaren ’60, maar tegelijkertijd sta je met beide voeten in het nu zoals The War on Drugs dat doen.
In de daaropvolgende nummers blijft dit gevoel meer dan prima overeind. Overal zorgt de kalm, zichzelf herhalende instrumentale ondersteuning voor dit plezierige gevoel. Robert Earl Thomas wisselt daarbij net genoeg af om te blijven boeien. Tijdens ‘I Remember’ hoor je bijvoorbeeld een steelgitaar en achtergrondkoortje. Het hoogtepunt is misschien wel ‘Wednesday Morning’. Met akoestisch gitaar klinken hier de klassiekers van de Americana duidelijker. Kalmpjes zingt Earl Thomas een echt Americana nummer. Tot het moment dat zijn mondharmonica het overneemt. Hij doet hier qua geluid aan een introverte Tom Petty denken.
In dat licht past Another Age in een recente traditie. The War On Drugs doet het goed met de meeslepende countryrock, Jonathan Wilson speelt weer met eigen band een psychedelische interpretatie en met het ontvallen van Tom Petty staat zijn voorkeursstijl weer volop in de aandacht. Met dit album maakt Robert Earl Thomas een plaat die hier prima tussen past. Het knappe is dat de dromerige countryrock zich uitstekend leent voor een neerslachtige regendag, maar ook net zo goed tot haar recht komt tijdens een dag op het terras in de zon.
Half Japanese - Why Not?Waarom niet? Dertien ongepolijste lo-fi liedjes in amper veertig minuten....
Ryan O’Reilly - I Can`t Stand The Sound Ryan O’Reily is een nog betrekkelijk onbekende Ierse singer-songwriter die...