RECENSIE: Endtime Odyssey - City In Decay

Endtime
2018-11-28 Endtime Odyssey is een Belgische progressieve metalband die in 2012 het levenslicht zag. Veel ervaring heeft de band nog niet, maar beluistering van debuutplaat City In Decay laat horen dat er genoeg talent in de band zit. Het compositorisch vernuft ontbreekt zo en nu en dan nog wat, maar de band is op de goede weg, zoveel is duidelijk.

De theatraal klinkende stem van Lio Meessen duwt de band al snel de rockopera/musicalhoek in. Wel gaat zijn stem na verloop van tijd tegen staan, omdat hij een te groot stempel op de muziek drukt en met zijn uithalen regelmatig uit de bocht vliegt en daarmee ook soms de aandacht van de composities afleidt. Maar dat is ook een kwestie van smaak want zingen kan de goede man zeker wel, maar moet het nog wat in goede banen geleid worden. Typisch gevalletje van love it or hate it dus. Daarnaast wordt hij soms bijgestaan door een soort rauwe schreeuwzang van zijn bandmaten (‘Burned Up’), en eigenlijk is dat zonde want het is een poging om modern te doen en zo wat metalcore invloeden in de muziek te proppen, maar het past niet bij de redelijk binnen de lijntjes kleurende progmetal.

In het titelnummer vinden wel een paar mooie zware riffs en tegendraadse Tool-achtige wendingen. Invloeden van Tool kom je wel vaker tegen, blijkt. Zo duikt er na drie minuten in ‘Metal On Skin’ iets op dat heftig geïnspireerd lijkt door het overbekende basloopje uit ‘Schism’, maar waarschijnlijk is dit puur toeval. Deze lange afwisselende track is het hart van het album en kent een aantal fraaie momenten. Wel is de zang, vooral in het tweede gedeelte, een beetje een struikelblok om er helemaal vol van te kunnen genieten.

‘Essence Of Time’ is een wat minder opvallende track, waarin het keyboardgeluid wat goedkoop klinkt en zijn de kleine aanzetjes van een begin van een poging om tot een voorzichtige grunt te komen nou niet bepaald overtuigend. Alsof er een kikker uit een keel geschraapt moet worden. In het sterke ‘A Life Of Pretence’ vallen de keyboards juist weer positief op doordat ze een leuk elektronisch laagje in de muziek leggen. Het jazzy intermezzo halverwege is gedurfd en zorgt ervoor dat de aandacht vastgehouden wordt. Hierna komt dan het afsluitende ‘Stargazer’( geen Rainbow-cover), waarin de band veel te pretentieus uit de hoek komt. Het is rustige track, gedeeltelijk akoestisch, opgeleukt met strijkers uit een doosje, en met ruim acht minuten veel te lang en te veel Lio Meessen.

Het begin is er voor Endtime Odyssey, een band met veel talent. Dat talent komt er op City In Decay nog niet helemaal uit. Productioneel en compositorisch zitten er nog wat haken en ogen aan de muziek van de vijf Belgen, maar liefhebbers van gedragen klinkende neoprog/metal moeten deze band zeker een kans geven. Mits je de zang kunt waarderen.
Recensent:Jan Didden Artiest:Endtime Odyssey Label:Eigen Beheer
Cover Noctulux - From The Shadows

Noctulux - From The ShadowsWanneer een band in haar bio als invloeden Anathema, Opeth en The Gathering...

LAS

Like A Storm - Catacombs Heel veel schokkends uit Nieuw-Zeeland valt er niet te vermelden wanneer je...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT