Dat Croll sinds 2017 is uitgeweken naar Los Angeles zie je voornamelijk aan het artwork; de staalblauwe lucht op de foto van de voorkant en de foto’s in het boekje zijn duidelijk in de miljoenenstad en haar omgeving geschoten. Muzikaal staat hij nog wel met beide voeten in het noorden van Engeland, waar er vele woorden bestaan om uit de lucht vallende nattigheid te omschrijven. Croll vertrouwt ons in een melancholieke bui dan ook toe dat hij, in het bijna altijd zonnige en warme Californië, die regen en zijn geboorteland soms best wel mist, getuige de tekst van ‘Rain’; ”So If I burn away, take me back some day, and let me soak in the home i know” .
De rustige stem van Croll past prima bij alle melancholie, nostalgie en sombere romantica. In ‘Stay In L.A.’ sommeert hij zichzelf zijn heimwee te overwinnen en in Los Angeles te blijven. Het liedje doet overigens wel wat denken aan ‘The Fool On The Hill ‘ van the Fab Four. Het wat meer uptempo liedje ‘So Dark’ is wat meer psychedelisch en roept herinneringen op aan de wat lichtere liedjes van de vroege Pink Floyd.
Voor de uitvoering van de, door Croll geschreven, liedjes op Grand Plan heeft Croll een heel scala aan muzikanten opgetrommeld. We komen, inclusief Dan zelf, aan elf muzikanten en twee achtergrondvocalisten. Het heeft een gevarieerd en melancholisch album opgeleverd dat lekker wegluistert, maar soms ook wel wat voortkabbelt. Dat het album uiteindelijk zijn mastering heeft gehad in de Abbey Road studio’s maakt de cirkel weer rond.
Mammal Hands - Captured SpiritsJe hoeft helemaal niet aan een conservatorium gestudeerd te hebben om...
Thurston Moore - By The Fire Na het uiteenvallen van Sonic Youth en de scheiding van muze én muzikale...