RECENSIE: Tess Merlot - Laissez-Moi

Merlot
2022-03-15 Na het beluisteren van ‘L’Enfer’ van Stromae ontstond in huize De Zwart een gesprek over de muzikant die eindelijk weer met een nieuwe muziek kwam. Ondergetekende stelde dat als je aan ‘Formidable’ denkt, je in een adem bij Jacques Brel uitkomt en dat je zelfs zonder talenknobbel voelt waar het over gaat. ”Er is geen taal die zo goed emoties overbrengt als het Frans”, was de reactie. Terecht, want in welke taal vind je het timbre en poëtische van het Frans? De Nederlander wil nog wel eens zeuren over het Franse volk, maar gaat er graag op vakantiebezoek. De invloed van de Franse muziek op de Nederlandse muziekgeschiedenis is daarnaast groot te noemen. Neem het grote aantal succesvolle vertalingen waarmee vakmensen als Herman van Veen, Liesbeth List en Ramses Shaffy de luisteraar weten te raken. Ook uit de status van Ellen Ten Damme en Wende Sneijders blijkt dit.

Twee jaar geleden wist ene Tess Merlot met een klein beetje hulp van haar opa, te verrassen tijdens het zoveelste talentenjachtplatform We Want More. Met haar band wist de zangeres het ver te schoppen, door een uitvoering van Jacques Brels ‘Bruxelles’ en een Franstalige versie van Hazes’ ‘Kleine Jongen’. Hoewel Van der Zwet, zoals de Haagse van origine heet, het programma niet won, maakte ze indruk. Zo mocht Tess bij Matthijs Gaat Door het mooie ‘Si Tu Vois Ma Mère’ te gehore brengen.

Afgelopen jaar verscheen Laissez-Moi. Het gedurfde aan dit debuutalbum is dat Tess, in tegenstelling tot haar in 2017 verschenen EP Chansons Pour Non-francophones, ervoor heeft gekozen om hoofdzakelijk eigen nummers op te nemen. Het past goed bij de bravoure waarmee Tess zich heeft laten zien. Aangezien het chanson een vak apart is en de Franstaligen de dominante factor zijn, is het de vraag of Tess in staat is om ook met eigen materiaal te overtuigen. Met het timbre en de intonatie blijkt het bij de eerste luisterbeurt wel goed te zitten.

Uit de twaalf chansons op het Laissez-moi blijkt dat Tess met behulp van toetsenist Guillaume Marcenac heel goed weet waar de mosterd gehaald moet worden, want als je het album zonder voorkennis beluisterd, zou je zweren dat het louter om bestaande chansons gaat. Slechts het eerdergenoemde ‘Bruxelles’, het loodzware, maar schitterende ‘Il Est Mort Le Soleil’ en het lieve ‘C`est Beau La Vie’ zijn niet van eigen hand. Hierbij moet wel worden opgemerkt dat ‘Il Est Mort Le Soleil’ als een absoluut hoogtepunt geldt. Het laat ook meteen horen dat Tess naast frivool, als op opener ‘La Haye’, ook met veel diepgang voor de dag kan komen. Haar stem is zo veelzijdig dat je elk woord gelooft. Dit blijkt ook uit de schitterende, meeslepende eigen ballade ‘La Saison De Ma Jeunesse’.

Het mooie aan de samenstelling van Laissez-Moi is dat het enorm veelzijdig is, zonder het gevoel te hebben dat er lukraak een dozijn chansons op een album zijn gegooid. Laissez-Moi is een blijk van de kwaliteiten van zowel Tess Merlot als de bandleden. Nederland is een sterke vertegenwoordiger van de Franstalige muziek rijker!
Recensent:Ruud de Zwart Artiest:Tess Merlot Label:Eigen Beheer
Cover The Heroes - Zwolle

The Heroes - ZwolleEerst deed ondergetekende bij White Shades, Black Nights zijn beklag over...

Cover Trupa Trupa - B Flat A

Trupa Trupa - B Flat A Mocht je al op zoek zijn naar een band die de soundtrack kan verzorgen voor...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT