White Elephant, het debuut van de vijfkoppige Belgische band, is in eigen beheer uitgebracht, maar dat hoeft hoorbaar geen beletsel te zijn om de plaat te laten klinken als de spreekwoordelijke klok. De moderne metal wordt de band zelf aangeprezen als ”heavy, yet catchy from the first spin”. Daarbij worden bands als Lamb Of God, Slipknot en At The Gates als invloeden aangevoerd. Toe maar, die lat ligt gelijk lekker hoog.
Toegegeven, de band heeft ook wel een punt wanneer je de tien nummers langs de meetlat van genoemde bands legt. Zo bezit Louis Soenens een dijk van een (verstaanbare) hardcore-achtige schreeuw, maar kan hij ook goed clean uit de voeten. De catchy zang gekoppeld aan shouts, half gesproken stukken en kekke koortjes maken dat de plaat van begin af aan toegankelijk klinkt, al gaat dat op den duur ook wel weer als een trucje werken. Hierdoor onderscheidt Aeveris zich niet heel veel van haar genregenoten ondanks dat het gitaarspel van Jeffrey Behiels en Dennis Wyffels van hoog niveau is en ook wel redelijk avontuurlijk. Na de aanvankelijke overrompeling in het begin, waarbij het heftige At The Gates-achtige ‘Scepter’ en het titelnummer je gelijk bij de ballen grijpen begint de plaat toch wel wat eenvormig over te komen, omdat, zoals eerder gezegd, de songs wel veel van hetzelfde te bieden hebben. Op dat moment wordt de behoefte aan een rustpuntje of een track die er eens lekker boven uitspringt steeds groter. Alsof de band dat zelf ook heeft aangevoeld komt dat kleine rustpuntje bij ‘Made Of Guilt’ dat het energieniveau iets vermindert, al doet het iets te toegankelijke refrein afbreuk aan het Primordial-achtige gitaarwerk.
Hierna is het weer gaan met die banaan, maar op een gegeven moment slaat door de constante stroom aan ontembare energie de luistermoeheid wel toe. White Elephant/i> is typisch een plaat die helemaal past in de huidige tijd waarin alles snel en flitsend moet en waarin je nog weinig rust wordt gegund. Omdat het aanbod, ook binnen de metal, groot is en de huidige aandachtspanne minimaal, bestaat bij de huidige bands dan ook de urgentie om zo snel mogelijk to the point te komen, anders ben je je publiek al weer kwijt. Voor jou tien anderen lijkt het. Desondanks toch een ruime voldoende voor het debuut van Aeveris.
Funus - MonoWanneer een band het label postrock/ shoegaze opgeplakt krijgt weet je,...
Ky - Power Is The Pharmacy Dat muziek soms best wat mag schuren is helemaal niet erg en dat het een...