RECENSIE: Iron & Wine - Who Can See Forever Soundtrack

IronWine
2024-08-24 Iron & Wine, het project rond Sam Beam, staat voor lo-fi folkmuziek met een intellectuele uitstraling. Hierbij valt zijn donkere stem op, die voor een haast huiselijke rust zorgt. Die gecreëerde sereniteit leidt ertoe dat je zijn muziek bijna voor gegeven neemt. Zeker als je het steeds blijft horen in hippe koffietenten. Nu is er de Who Can See Forever Soundtrack , waarbij filmmaker Josh Sliffe ons probeert de wereld van Beam c.s. te openbaren. Hij doet dit aan de hand van interviews, kijkjes achter de schermen en liveregistraties die hij in drie jaar tijd heeft opgenomen. De bijbehorende filmmuziek bestaat uit geselecteerde opnames van twee concerten die hij gaf in de Haw River Ballroom in Saxapahaw (VS) in 2018.

Ook al was op dat moment net het album Beast Epic [2017] uitgebracht, er staan maar drie nummers hiervan op. Hierdoor krijg je het gevoel dat je te maken hebt met een tijdsdocument, een waarbij er bewuste gekozen is voor het meer bijzondere vroegere werk. En dat blijkt: zo is de titel van het album afgeleid van ‘The Trapeze Swinger’ een nummer dat hij schreef voor de film In Good Company [2005]. Pas vier jaar later kwam het op de compilatie Around The Well . De live-vertolking op dit album zet de toon voor de overige achttien nummers: de warmte die de band uitstraalt met minimale, maar effectieve instrumentatie weet het publiek duidelijk te raken.

Met Sebastian Steinberg (basgitaar), Beth Goodfellow (drums, percussie), Teddy Rankin-Parker (cello) en Eliza Hardy-Jones (keyboards) heeft Beam een groep in handen die zijn composities in een los, anders klinkend jasje steekt. Zij geven ‘About A Bruise’ en ‘Pagan Angel And A Borrowed Car’ een positieve opgewektheid mee en weten ‘Monkeys Uptown’ met een zweterige zwoelheid te omklemmen. Dan zijn er nog de ritmes. ‘House By The Sea’ excelleert hierbij, maar ook de uitvoering van ‘On Your Wings’ is prachtig, mede door de samenzang met Eliza Hardy Jones.

De diversiteit kan niet op: als je de simpele, studiogetrouwe versie van ‘Naked As We Came’ vergelijkt met de manier waarop ‘Last Night’ wordt uitgevoerd met al zijn frivoliteit, dan weet je hoe bijzonder deze concerten moeten zijn geweest. Door alle pracht en praal valt een ding op: er komt geen einde aan – letterlijk niet. Of de nummers gaan in elkaar over (‘A Boy With A Coin’ naar ‘Woman King’) of ze lijken zomaar te stoppen (‘Passing Afternoon’). Er zijn enige uitzonderingen, zoals ‘Sodom, South Georgia’, maar over het algemeen heeft hij er moeite mee om er een eind aan breien.

Het moest er toch een keer van komen dat er een officiële concertregistratie van Iron & Wine zou worden uitgebracht. En met de Who Can See Forever Soundtrack is die er dan ook. Het resultaat is een live overzicht van zijn oeuvre tot 2017, waarbij de meeste nummers net even anders klinken. Hierdoor hoor je hoe goed Iron & Wine is. Beam verdient meer dan alleen maar gedraaid te worden terwijl men op een te dure gekarameliseerde koffie zit te wachten.
Recensent:Hendrik Goos Artiest:Iron & Wine Label:Subpop
Cover Lucidvox - That`s What Remained

Lucidvox - That`s What RemainedHet Russische Lucidvox brengt na drie releases in eigen beheer nu haar...

Muller

Augustus Muller - My Animal Augustus Muller werd geboren op 22 juli 1989 in Northampton, Massachusetts,...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT