Hun album A Way Of Life doet denken aan de muziek van Nadieh, voor de ouderen onder ons die haar nog weten te herinneren. Het is de zachtaardige manier waarop Li Liem zingt dat de klank van het album bepaalt. Dit betekent ook, dat naarmate het album vordert, je gaandeweg de aandacht verliest. Het is dankzij de baspartijen van Joosten halverwege het album, dat je als luisteraar geboeid blijft. Dat geldt voor ‘Free’, maar zeker voor ‘Dreaming Of A Land’. Het zijn de vrije interpretaties op de basgitaar dat het nummer laat vloeien, met als nadeel dat alle drie de muzikanten moeite hebben om er een mooi einde aan te breien.
Het trio weet een eigen geluid neer te zetten, ondanks de beperkte instrumentatie. Het is de staccato manier van drummen dat op ‘Run Away’ de toon zet, terwijl later op ‘La Da Dum’ Romme de ruimte biedt voor de piano om te domineren. Het is de hoge ijle zang over de piano heen op ‘Would You Ever Lose’ dat ijzingwekkend klinkt. Waar het gehele album heel subtiel maar wel strak gearrangeerd is, klinkt ‘Would You Tell Me’ als een vrije jazz uitvoering waar alle drie goed mee uit de voeten kunnen. Het album eindigt met het mysterieuze Seagull, waar je meedeint op de ingezette sobere gitaartonen. De spaarzame, haast gesproken tekst, past hier perfect bij: “Forwards in the air / Where space is all there is / At the same time / Nothing exists”.
Nyala laat op het debuut complexe droomjazz horen, waar integer samenspel hen bindt. Je hoort hoe goed de muzikanten zijn, al hoop je ook dat zij op een volgend album met iets meer “vuur” en avontuur komen. Nu is het (huis)kamermuziek terwijl er potentie is om in kleine zalen op te treden.
Fischer-Z - TriptychOp 27 december mocht John Watts zeventig kaarsjes uitblazen, maar voor de...
Close Talker - The Sprawl Na meer dan een decennium als band, zijn de drie jongens uit Saskatoon,...