Vol hoop op een tweede paradepaardje van het Duitse label worden de eerste beats door de speakers gepompt. Het catchy ‘Party Hardy’ klinkt dansbaar en vrolijk, echter ontbreekt het vuurwerk. De kreten bij de release info blijken niet de juiste informatie verschaft te hebben. Naarmate de cd vordert is de beloofde techno bijna nergens te bekennen, saaie standaard hiphopbeats des te meer. Het is van die muziek die in een discotheek voor een stiltemoment zorgt en waarbij iedereen van de gelegenheid gebruik maakt om even een pilsje te halen of de blaas te legen.
Na ruim 50 minuten zijn de vijftien tracks (gelukkig) voorbij. Om echt overtuigd te raken wordt de cd nogmaals afgedraaid op een andere dag op een andere tijd, toch mag dit niet baten voor het eindoordeel. De muziek is te ongeïnspireerd voor woorden en nodigt op een enkel moment na nooit uit tot meer. Het is misschien maar beter dat Chris de Luca en Phon.o allebei hun eigen pad weer kiezen en wat beter nadenken welke artiesten ze uitnodigen om de muziek te verbeteren. Dit is geen plaat die je meer dan één keer wilt horen, tenzij je dronken wilt worden, dan heb je genoeg tijd om heen en weer te lopen naar de koelkast.
Saralee - Damnation to SalvationFinland, een land dat ook wel 'het land van duizend meren' wordt genoemd. Dit...
HR - Wella 1978, Washington DC. Paul ‘HR’ Hudson staat met de Bad Brains aan de wieg van...