Droomdenkers maakt rap in de stijl waarin groepen zoals Osdorp Posse en Extince eind jaren ’80 begonnen, maar dan met een Leidse R. De rapteksten gaan over alledaagse middeklasse-onderwerpen. Zo rapt de zevenkoppige groep op 'Appie Hein' over zaterdags in de rij voor de kassa staan. Op 'Geen Tijd' gaat het over het gebrek aan tijd om dingen te doen. Bij het beluisteren valt op dat vooral de teksten van een hoger niveau zijn dan we doorgaans gewend zijn van de doorsnee Nederlandse rappers, maar dat de rapskills daarbij wat achterblijven. Dit past goed bij de manier waarop de groep de eigen muziek graag omschrijft: rappoëzie met theatrale invloeden. Ook las ik treffend: “Dit zijn geen raps, dit is pure poezie.” Anders dan op de vanaf 2005 uitgegeven nummers, die tamelijk kaal van opzet zijn, is de skaband een swingende aanvulling voor de groep. Ook klinkt de muziek ideaal als live-act, waarbij het laagdrempelig karakter van de groep erg meehelpt.
Droomdenkers is poëzie op raptempo, met een band erbij. De groep maakt er een vrolijke boel van op de cd, maar is duidelijk live van hoger niveau dan vangbaar op een geluidsdrager. De groep is Leids, waardoor je niet raar moet opkijken als je hier en daar een R hoort.
J. Mascis - Several Shades of WhyZo’n twintig jaar na de twee melodieuze gitaarnoise klassiekers You’re...
Timber Timbre - Creep On Creepin' On Tien liedjes op een album is al niet veel. Natuurlijk komen sommige bands...