Dat het ook ingetogener kan, bewijst de countryzanger met ‘How Quiet I Got’. Het nummer is opgebouwd vanuit een simpel drumritme en wordt opgesierd door dreigende gitaarstukken. Casal zingt er echter rustig tussendoor om pas tegen het einde los te barsten in een uitbundig laatste couplet. ‘Feathers For Bakersfield’ lijkt elk vooroordeel over countrymuziek te bevestigen. Er is een vrouwenkoortje aanwezig dat op de achtergrond meezingt, er wordt wederom gebruik gemaakt van een steelgitaar en zelfs de violen zijn aanwezig. De countryzanger zingt er met de gebruikelijk tragische manier van zingen overheen. Op zich niet onaardig, maar net wat over the top.
Hoe aangenaam alles namelijk ook klinkt, overal heerst het idee dat de muziek reeds eerder en bovenal beter gemaakt is. De ritmes zijn nergens erg verrassend, de teksten grijpen je zelden bij de keel en elk nummer kent wel een moment waarop het geheel allemaal net iets te veel van het goede is. Grootste probleem is misschien nog wel de redelijk kleurloze stem van Neal Casal.
Het uitbrengen van soloplaten zal voor Neal Casal vast een goede uitlaatklep zijn. Met Sweeten The Distance bewijst Casal echter dat zijn grootste kracht ligt in het begeleiden van Ryan Adams en niet zozeer in het uitbrengen van solomateriaal. Op het eerste gezicht klinken de losse nummers nog aardig, maar na enkele luisterbeurten weet het absoluut niet meer te boeien.
Stephen Malkmus and The Jicks - Mirror TrafficVoor de tweede keer dit jaar is Beck als producer betrokken bij het album van...
Sissy & The Blisters - Let Her Go Sissy And The Blisters is een vierkoppige Britse rock 'n' roll band. Dan...