VERSLAG: Arrow Rock 2005

Festivalinfo was aanwezig op Arrow Rock Festival 2005 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 25 foto's.

VERSLAG:

12

Arrow Rock Festival - deel 1

Het begon al vroeg in de morgen, de rit richting Lichtenvoorde: de groenste gemeente in Nederland. Ruim op tijd om het festivalterrein te verkennen (het terrein dat dit jaar iets minder omvangrijk was) en ons een plaatsje in de halfvolle “Rock Palace” te bemachtigen. Omstreeks 13:00 gaf Thunder in de tent het startschot. De band rond zanger Danny Bowes en gitarist Luke Morley deed er alles aan om ons in de juiste stemming te brengen. Vooral zanger Bowes probeerde net iets te gretig het publiek uit zijn hand te doen eten maar voor de rest was het genieten van de harde stampers en semi-ballades met als absoluut hoogtepunt: de eerste single uit het nieuwe album “The magnificent seventh”: “I love you more than Rock ‘N’ Roll”. Een goed optreden met bovendien een loeihard geluid en in deze context een leuke opwarmer (buiten was het amper een graad of 12).

Vervolgens stond Glenn Hughes op het podium in de tent. Deze veelzijdige man hadden we nog nooit live gezien, dus we waren benieuwd. Voor de gelegenheid had de man de drummer meegenomen van de Red Hot Chili Peppers. Niet dat we door deze man onder de indruk kwamen. Nee, dan was Glenn’s superscherpe, hoge stem veel imposanter. Soms ook gewoon weg irriterend en pijnlijk voor de oren. Geplukt werd er uit zijn nieuw soloalbum “Soul mover” en natuurlijk kwamen er ook veel Deep Purple klassiekers aan bod, met als absoluut hoogtepunt het lange “ok Mistreated”.

Nog voor de set voorbij was repten we ons naar het hoofdpodium om Styx aan het werk te zien. Nog nooit had ik deze band live gezien en bovendien mag ik zeggen een trouwe Styx fan te zijn. Wat de band liet zien was werkelijk fantastisch en enorm boeiend. Dennis de Young is er natuurlijk niet meer bij maar ‘vervanger’ Larry Gowan deed er alles aan om zijn plaatsje in de groep te rechtvaardigen. Gowan: een uitstekende muzikant en zanger haalde heel wat gekke toeren uit op zijn ronddraaiend keyboard. Genieten was het op de tonen van “Come sail away”, “Blue collar man” en het sublieme “Grand illusion”. Ook uit het cover album “Big bang theory” werden enkele songs gespeeld en het publiek genoot volop. Ongetwijfeld dé beste band van de dag!

Het was dan ook een beetje een ongelukkige keuze om nog voor het einde van het Styx optreden richting tent te wandelen voor het optreden van Survivor. Onze A.O.R. Goden konden jammer genoeg niet overtuigen en waren eigenlijk de grote teleurstelling van de dag. De set begon erg rommelig met een afschuwelijk, erbarmelijk geluid. De uitstekende songs werden verpakt in een rommelige, veel te harde verpakking. Dit was niet het Survivor dat ik zo graag had willen horen. Jimi Jamison’s stem haalde een bedroevend niveau. De man deed ook niet de minste moeite om de hoogste noten te halen. Maar het meest ergerlijke was wel ‘de performance’ van gitarist Sullivan. De man leek wel een opgefokte kikker op speed. Bovendien liet hij blijken de baas te zijn van de band en dit alles op een erg arrogante, gedreven wijze. Wat een ego! Om dan toch één hoogtepuntje te noemen: het moet: “The eye of the tiger” zijn geweest dat knap werd ingezet met “Burning heart”. Oh, wat was dit jammer! Ik ben er bijna van overtuigd dat Peterik met zijn Pride Of Lions straks in Lokeren zoveel beter zal doen (want ook Pride Of Lions zal Survivor songs in zijn setlist opnemen.)

Kansas was nog zo’n band binnen het Amerikaanse classicrock circuit die ik nog nooit had gezien. Hoewel ik ze het best vond in hun A.O.R. periode (het album “Power” als mijn absolute favoriet) heb ik deze band nooit uit het oog verloren. De set die Kansas speelde was mij niet echt vertrouwd, alhoewel ik een ruim aantal langspeelplaten van de groep bezit. Zangerviolist Robbie Steinhardt trad het meeste op de voorgrondterwijl Steve Walsh zich wat op de achtergrond hield, verstopt achter zijn keyboard. Walsh zingt nog steeds meesterlijk en bracht naar het einde van de set een sublieme vocale prestatie in “Carry on my wayward son”. Verder lag de klemtoon vooral op symfonische rocksongs waarin de viool een prominent plaatsje had verworven. Afgesloten werd er met één van de mooiste rockballades ooit: “Dust in the wind”, dé Kansas klassieker bij uitstek!

12

FOTOGRAFIE:

123
Little river band foto Arrow Rock 2005 Little river band foto Arrow Rock 2005 Glenn Hughes foto Arrow Rock 2005 Styx foto Arrow Rock 2005 Styx foto Arrow Rock 2005 Survivor foto Arrow Rock 2005 Survivor foto Arrow Rock 2005 Kansas foto Arrow Rock 2005 Kansas foto Arrow Rock 2005 Lou Gramm foto Arrow Rock 2005 Crosby, Stills & Nash foto Arrow Rock 2005 Crosby, Stills & Nash foto Arrow Rock 2005
 
123
 
festival logo

WANTIJPOP 2005Het regiopodium van het festival Wantijpop was zoals ieder jaar weer de prijs...

festival logo

VIRUS 2005 Het jaarlijks cultureel festival Virus in Eindhoven is altijd de moeite waard...