VERSLAG: Lowlands 2002

Vrijdag

Een goed begin is het halve werk. Met Flogging Molly als opener gaat dat zeker op. Neem de Pogues, voeg er nog een extra snufje punk aan toe en je bent verzekerd van een goed feest. Of al die mensen nou voor de band of voor de opening zijn gekomen is moeilijk te zeggen, maar Flogging Molly weet ze allemaal aan het dansen te krijgen. Na een korte sprint kun je ook nog het begin van de Rotterdamse punkhelden The Apers zien. Het optreden is een beetje rommelig, en zanger/bassist Kevin Aper praat iets te lang tussen de nummers (omdat ze anders de set niet vol krijgen, zo zegt hij zelf). De Grande Finale is zoals gebruikelijk een medley van pop en rock klassiekers die toch altijd weer leuk is. Het Amerikaanse A dat inmiddels van start is gegaan had dit jaar nog een hit met 'nothing'. Die ene hit doet niet vermoeden dat dit toch wel een erg uitgekauwde poppy punkband is. Het wordt op zich wel goed uitgevoerd en de podiumpresentatie is ook niet slecht.

Green Lizard heeft in de loop der jaren een flinke schare fans opgebouwd, mede dankzij geslaagde optredens op Lowlands en Pinkpop. Als dank mag Green Lizard in de Alpha met al haar fans een feestje bouwen. De fans zijn zelfs zo enthousiast dat kleine technische storingen op luid gejuich kunnen rekenen. Dat het geluid erg slecht is kan dus al helemaal niemand iets interesseren. Als je geen fan bent dan slenter je gewoon verder en zie je misschien nog iets van Markschneider Kunst dat in de higher ground aan het spelen is. Deze russiche band maakt vooral erg rustige reggae achtige nummers, die in de verte een beetje aan Manu Chao herinneren. Aan het einde van de set worden er nog een aantal ska-nummers met heel hoog tempo gespeeld. Van Rival Schools kan ik dan alleen nog de laatste nummers horen. Het enthousiaste publiek en de volledige inzet van de new yorkse rockers geven aan dat het weer erg mooi was.
Emo of gewoon rock, het is niet altijd helemaal duidelijk bij Jimmy Eat World. In ieder geval zijn het goede muzikanten die live hun nummers hetzelfde gevoel meegeven als op de plaat.

Aan het optreden van de Black Rebel Motorcycle Club valt helemaal niets aan te merken. Alle nummers worden perfect gespeeld, het geluid is goed en de lichteffecten worden ten volle benut om de sfeer van de muziek te benadrukken. Het lukt de band om in de op een na grootste tent van lowlands een geweldige intieme sfeer te creëeren, iets dat veel bands in een kleine club nauwelijks kunnen evenaren. Op weg naar de Alpha valt op hoe uitzinnig er in de charlie gefeest wordt bij Relax. Zanger Llewy vat het goed samen: ""voor het volgende nummer wil ik dat jullie allemaal.....ach fuck it jullie springen toch wel allemaal"".

Nickelback mag op Vrijdag afsluiten in de Alpha. Waaraan het die eer verdiend heeft is niet helemaal duidelijk, de band speelt oninteressante amerikaanse rock/grunge die jaren geleden al dood verklaard is.

Trance is nou niet bepaald het eerste muziekgenre waaraan je denkt bij Lowlands. De meningen over het optreden van Dj Tiësto waren dan ook verdeeld. Maar als je in Nederland een Dj hebt die allom geprezen wordt als een van de beste van de wereld, dan mag hij toch niet ontbreken op het feestje in de polder. De bravo is dan ook afgeladen vol. Zo vol, dat dansen eigenlijk niet mogelijk is. Maar dat schijnt niet zoveel uit te maken, men is al blij als men dichtbij genoeg kan komen om de brede grijns van Tiësto te aanschouwen.