VERSLAG: Folkfestival 2002

Folkfestival verslag deel 2

Live viel het optreden me toch een beetje tegen. Als ik ze nog niet gekend had, zouden ze me door dit optreden niet heel erg enthousiast gekregen hebben. Reden hiervoor was dat het geluid bij Tiger Army niet geweldig afgesteld stond en ik op een gegeven moment zelfs meende te horen dat de (staande)bas wat vals klonk. Het zou natuurlijk ook kunnen dat het 013 podium wat groot is voor een driemansformatie. Hopelijk treden ze snel weer op in Nederland, het liefst in een wat kleinere locatie zodat de band de kans krijgt haar motto ""Tiger Army Never Die"" meer eer aan te doen.

De beschrijving van the Dropkick Murphys op de site van het folkfestival kondigde het reeds van te voren aan, vanaf de eerste tel zou de zaal in vuur en vlam gezet worden. Na een (erg lang) Iers intro nummer betraden the Murphys het podium. Reeds voor het eerste couplet beklom ook de eerste stage-diver de buhne om er meteen weer van af te duiken. Dat het overgrote deel van het publiek hier niet gekomen was om interessante nieuwe folk bands te leren kennen, maar om simpelweg te feesten mocht geen verassing genoemd worden. The Dropkick Murphys hebben immers reeds een trouwe aanhang verworven. Het boeken van deze band door het International Folk Festival was een goede zet, niet alleen omdat een optreden van een geweldige act maar ook omdat een niet geringe baromzet bij voorbaat gegarandeerd is. Een bomvol 013 vierde feest. En hoe, de ruimte voor het podium veranderde vrijwel direct in een grote pit en het podium behoorde van het begin tot het einde toe aan zowel the Dropkick Murphys als de fans. Hoogtepunt van fanparticipatie was inmiddels traditioneel tijdens de ""Spicy McHaggis Jig"". Tijdens dit nummer, waarin de grootte van Spicy McHaggis en zijn voorkeur voor grote vrouwen bezongen wordt (always looking for chicks over 400 pounds), mochten inmiddels traditioneel alleen de vrouwelijke fans op het podium om luidkeels mee te zingen en te dansen.