VERSLAG: Berlin Hardcore Fest 2011

Berlin Hardcore Fest 2011

Met tien bands wordt vandaag het muziekgenre hardcore geserveerd in concertzaal Cassiopeia. Het simpelweg getitelde Berlin Hardcore Fest presenteert nieuwe en gevestigde namen uit de Duitse hoofdstad. Een groot feest waarbij muziekliefhebbers en bands elkaar kunnen ontmoeten en hopelijk ook nieuwe talenten kunnen ontdekken. Het festival is georganiseerd als een benefietshow en met slechts een entree van zeven euro kun je de plaatselijke kinderspeeltuin helpen. De echte hardcore-houding.

De band Sleeve laat tussen de nummers veel pauzes vallen, maar het viertal maakt hiernaast vooral erg chaotische muziek. De kleine frontman past goed bij de gecreëerde sfeer en rent alle kanten van het podium op met een microfoonstandaard over zijn nek gebalanceerd. De chaos wordt compleet wanneer zijn microfoon niet meer werkt en die van de gitarist gaat gebruiken, die normaliter verantwoordelijk is voor de clean vocals. Het is ongetwijfeld geen optreden waarop de mannen erg trots zullen zijn. Het publiek reageert wat mild op de combinatie van mathcore en new school hardcore en ook de techniek laat het veelvuldig afweten. Bij het laatste nummer doet geen enkele microfoon het meer en staat de zanger onhoorbaar zonder microfoon te schreeuwen. Doorzettingsvermogen hebben ze zeker.

Wanneer het aanwezige publiek niet naar verwachting reageert op het openingsnummer, moet de frontman iets kwijt. ‘Ik heb genoeg van deze intellectuele hardcore scene. Jullie hebben allemaal betaald om bands te zien spelen en kom dan ook naar voren. Of je nu wilt moshen, pogoën of ninja moves wilt doen’, aldus United And Strong die vandaag de release show heeft van hun nieuwe cassette tape. De naam is niet alleen een nummer van genrehelden Agnostic Front, maar ook de titel van deze Duitse hardcoreband. De groep is enorm gefocust dat de scene meer is dan business en trends, maar een negatieve sfeer creëren richting het publiek kan nooit de bedoeling zijn. Een aantal kunnen echter wel genieten van de houding en muziek.

Tonedown draait alweer even mee, aangezien een van de frontmannen over hun MySpace-profiel begint, en heeft hierdoor ook de nodige podiumervaring opgedaan. Ze hebben reeds opgetreden met Bring Me The Horizon en Born From Pain, maar echt aansluiten op deze muziek doen ze echter niet. Ze maken muziek die erg tegen de metalhoek ligt en hierdoor is de bandana bij een van de schreeuwlelijkerds ook geen verassing. De stemmen van de twee zangers zijn vrijwel identiek en de rolverdeling is totaal onduidelijk, waardoor ze wellicht beter met één kunnen doorgaan. Ook het publiek lijkt geen goede vervanger te zijn, want wanneer de microfoon in het publiek komt weet niemand de tekst. Het matige optreden wordt afgesloten met het Aqua-nummer ‘Barbie Girl’ door de speakers.

De bandnaam Nothing is niet erg goed gekozen, want er bestaan tientallen bands met dezelfde naam en ze zijn gewoonweg onvindbaar in zoekmachines en op social media, maar ze hebben gelukkig genoeg fans aangetrokken. Het is de eerste band waarbij de energie vanaf spat. Niet alleen de muziek is enorm snel, maar ook de bewegingen van de mannen zijn onvolgbaar. Ze raken al snel bezweet en zijn geen moment op stilstaan te betrappen. Een nadeel is dat de muur van geluid wel erg constant is en wat afwisseling zou leuker geweest zijn. Het is soms wel even lekker dat ze zo'n enorm praatgrage frontman hebben, die met veel verhalen het volgende nummer aangekondigd en de organisatie bedankt.

De spuug gaat door de zaal, de moshpit is groter dan ooit tevoren en er is niemand meer bij de bar te vinden; de enige headliner War from a Harlots Mouth is aan het spelen. De mannen maken mathcore en laten weten het erg leuk te vinden om hier te mogen spelen. De Duitsers hebben lichte jazz-invloeden en ook de hoeveelheid movie samples geven een fris gevoel. Het is precies wat je nodig hebt na negen eerdere groepen. Het vijftal is aan het touren rond MMX uit 2010 en refereert nog altijd naar nummers als ‘The Polyglutamine Pact’ als nieuw zijnde, maar eindigen uiteraard met ‘If You Want To Blame Us For Something Wrong, Please Abuse This Song’ van de debuutplaat. Met de heerlijke machine gun breakdown wordt de avond afgesloten.

Het festival is redelijk vermoeiend met tien bands in ongeveer hetzelfde muziekgenre, maar gelukkig heeft de concertzaal een enorme buitentuin waarin iedereen kan genieten van de mooie herfstdag. Ook is er genoeg vegan food en mooie merchandise om jezelf een dag mee te kunnen vermaken. Het is echter onder de bezoekers moeilijk te ontdekken dat het om een benefietfestival gaat voor een kinderspeeltuin, maar een goede sfeer is zeker aanwezig.