VERSLAG: London Calling 2012 #1

vervolg: London Calling, avond 2

Hooded Fang is typisch London Calling oude slag. De aanstekelijke gitaarpop van de Canadezen weet met hun heerlijke gerammel het publiek in de kleine zaal aardig te vermaken na de inkakker bij Porcelain Raft. Het publiek krijgt weer wat energie, wat nodig is voor de rest van de avond.

Want ja, Spector staat op het programma. Ook typisch London Calling oude slag dit, heerlijke britpop waar het publiek fijn op meedeint. Zanger Fred MacPherson mag met recht opvolger van Willis Earl Beal genoemd worden als het op podiumbeestachtigheid aankomt. Hij danst heen en weer, sloopt daarbij zelfs zijn microfoon, geeft mensen op de voorste rij een hand en praat honderduit. De band speelt, ondanks wat drankjes achter de kiezen, vrij strak. Een minpuntje: hun muziek doet te sterk denken aan bands als de Pigeon Detectives. Bands die eendagsvliegen genoemd kunnen worden, omdat britpop gewoon een beetje over lijkt te zijn. Het publiek lijkt er ook zo over te denken.

King Krule, onder leiding van 17-jarige (!) Archy Marshall, lijkt nogal gebukt onder de lekkernijen die Amsterdamse coffeeshops te bieden hebben. Zij mogen in de kleine zaal spelen. De in beginsel goed in elkaar zittende set van jazzy muziek lijkt ook enigszins onderhevig aan de krachten van THC. Toch weten de jonge honden, die technisch kundig zijn, het publiek goed te vermaken.

DZ Deathrays brengt in de grote zaal een ode aan metal. Deze harde muziek lijkt enigszins out of place op het London Calling-festival, maar toch ontstaat er een kleine pit vooraan in de zaal. Deze tweekoppige band lijkt weinig te kunnen met alleen drums en gitaar, maar boy oh boy, er komt geluid uit! Het steeds dronkener wordende publiek lijkt het over het algemeen wel te waarderen.

De herrie wordt voortgezet in de kleine zaal, door The Big Sleep. Dit trio, dat dikwijls wordt vergeleken met Sonic Youth, weet valse, maar goed in elkaar zittende ‘noise’ te brengen. Een zanglesje hier en daar is wel op z’n plaats, maar over het algemeen is dit fijne hosmuziek.

Japandroids mag de herrie-marathon voortzetten en daarmee ook eindigen, want na de Canadese band is het tijd voor een fijn avondje dansen bij Kill All Hipsters. Voordat dit dansfestijn mag losbarsten spelen de Canadezen een fijne set in de grote zaal, waarbij nog maar eens duidelijk wordt dat zij toch wel een enorme belofte zijn.

Al met al een fijne tweede avond van London Calling. Tijd om te feesten op de oude, established muziek.