VERSLAG: Pinkpop 2012 - Maandag

Festivalinfo was aanwezig op Pinkpop 2012 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 56 foto's.

Naar het Pinkpop 2012 - Zondag verslag

VERSLAG: Marco Smeets   Janske van den Broek  

Pinkpop 2012 - Maandag

De Canadese Serena Pryne & The Mandevilles opent vandaag de Converse tent. Vanaf de eerste seconde is het duidelijk dat zangeres Serena Pryne een podiumbeest is. Pryne is een kleine vrouw, maar met een dijk van een stem en een aanstekende glimlach van oor tot oor. Alsof ze haar ADHD pillen vergeten is staat ze zelfs tijdens wat rustigere nummers wild met haar hoofd te schudden. Haar stem doet denken aan Janis Joplin en Melissa Etheredge met een mooi rauw randje. Tijdens het nummer ‘Move Too Fast’ en ‘Stay’ voegt ze samen met haar Mandevilles een country gevoel aan haar optreden. Verder klinkt vooral de rock en blues klanken als een geoliede machine. Een van haar bekendere nummers ‘Turn A Blind Eye’ ligt lekker in het gehoor. Of deze dame het gaat maken in de toekomst weten we niet, maar als het aan haar enthousiasme ligt gaat ze het ver schoppen. (JvdB)

Openingsact op het 3FM buitenpodium begint lekker stevig met de Amerikaanse rockband Rival Sons. Het optreden op Pinkpop is de eerste van de twee maanden tour door Europa. Ze gooien een heerlijke lading rock het veld op van huilende gitaren en een vleugje blues. Daarmee weten ze het publiek eenvoudig mee te vermaken tot het einde van het optreden. Hoewel de houdbaarheidsdatum van deze band niet bekend is, zijn ze voor vandaag een perfect openingsact. (MS)

Waar is dat feestje? Hier is dat feestje! Gers Pardoel is groot, en toch is hij zo gewoon gebleven. Tenminste, dat beweert hij zelf. In 2010 mocht hij als gast optreden bij The Opposites op Pinkpop, en vandaag brengt hij hen mee als gast. Met de titelsong van zijn album ‘Deze Wereld Is Van Jou’ opent hij zijn optreden. Er gebeurd ontzettend veel wanneer Gers optreed, hij neemt zijn nieuwe videoclip op met daarin voor iedereen op het veld een klein rolletje. Ook komt er confetti voorbij met briefjes van 50 euro waarvan een paar zijn gesigneerd door Gers zelf. Ook zijn er gastoptredens van onder andere Sef en The Opposites. Alle nummers gaan er in als warme broodjes en vooral ‘Ik Neem Je Mee’ en ‘Spring Maar Achterop Bij Mij’ worden woord voor woord meegezongen. Hij bewijst ons dat hij zelfs om half twee ’s middags het hele publiek zonder enige moeite enthousiast kan krijgen. Gers vindt het allemaal onwerkelijk en als klap op de vuurpijl ontvangt hij van Giel Beelen en zijn tweelingbroer Robbie een Platina plaat voor zijn debuutalbum. Wij houden van Gers en ondanks dat is hij inderdaad zo gewoon gebleven.(JvdB)

Na het energieke optreden van Gers Pardoel gaan we kijken naar de Engelse Jonathan Jeremiah die ons trakteert op rustige luister muziek. Het is druk in de Converse tent. Met zijn warme stemgeluid brengt Jeremiah en zijn band ons een muzikaal rustpunt op deze warme Pinkpop dag. De sympathieke zanger brak vorig jaar door met zijn album A Solitary Man waarvan we vandaag vele nummers voorbij horen komen. Grote favorieten zijn toch wel ‘Lost’, ‘Heart Of Stone’ en natuurlijk wordt ook ‘Happiness’ waarbij we uit volle borst meezingen. Jeremiah maakt veel grapjes over het publiek en lijkt zich goed te vermaken. Helaas krijgen we geen grote hoogtepunten, maar gewoon een prima optreden.(JvdB)

Indierockband Blood Red Shoes uit Brighton is in Nederland al jaren geen onbekende meer, gezien het duo Laura-Mary Carter en Steven Ansell sinds 2007 elk jaar meerdere concerten in Nederland heeft gegeven. Sinds 2007 heeft de band drie albums uitgebracht, waarvan op het 3FM podium voornamelijk songs van de eerste twee albums op de setlist staan. Een goede keuze voor een festival, gezien op deze albums de grootste hits en meest energieke nummers staan, in tegenstelling tot het laatste album waar meer rustigere nummers op staan. Het duo speelde hits als 'It's Getting Boring By The Sea' en ‘Light It Up’ helaas niet volkomen vlekkeloos, drummer Steven Ansell zet zelfs een keer het verkeerde nummer in. Rocken kunnen ze echter nog steeds, je hebt geen seconde door dat het eigenlijk maar een tweemans-band is. Het publiek is op deze derde dag merkbaar moe, en staat een beetje voor zich uit te staren. Ansell laat het hier niet bij zitten en zegt: “Is it too early to get you people dancing, I don’t think so!”, om vervolgens powersong ‘I Wish I Was Someone Better’ in te zetten, waarop het afgekomen publiek duidelijk wakker wordt. Ook wil hij graag nog even refereren aan zijn grote held Bruce Springsteen: “Are you looking forward seeing The Boss tonight? The Boss is in town!”, wijzende naar zijn Bruce Springsteen t-shirt. Blood Red Shoes blijft een knallend Indierock-duo dat er vandaag ook zin in had (komt vast door de heerlijke zon), gezien de interactie met het publiek. (AvB)

Het is tijd voor het volgende duo van vandaag: Seasick Steve. Het duo bestaat uit de 72-jarige grijs bebaarde Amerikaanse blueszanger Steve Gene Wold en zijn drummer. Pinkpop schrikt wanneer het duo de Mainstage op komt, maar wint het publiek al snel voor zich door veel interactie en het maken van grappen. Het publiek sluit Steve nog meer in haar armen door een jong blond meisje uit het publiek te halen om een gevoelig liedje voor haar te zingen. Wat volgt is het hoogtepunt van de show: het meisje zwaait enthousiast naar haar kennissen in het publiek, waarop Steve zegt dat ze naar hem moet kijken, wat ze dan ook gedurende de hele song glimlachend doet. Het duo had beter met de rauwe, pure bluesrock in de tent kunnen staan, maar dat mag de pret niet drukken. Seasick Steve eindigt de show met te vertellen dat het publiek geen idee heeft hoe het is om als oude mannen voor dit mooie jonge publiek te spelen, waarop ze nog meer respect afdwingen bij het Pinkpoppubliek. (AvB)

Vol verwachting staat de vrij afgeladen tent te wachten op de vernieuwende Zweedse act Miike Snow, dat bestaat uit producersduo Bloodshy & Avant. Vandaag pakken ze uit en hebben ze een uitgebreide band meegenomen bestaande uit onder andere percussionisten en toetsenisten. Vanaf het eerste moment loopt de zanger zenuwachtig heen en weer. Hij draagt een lange broek en een jas, zijn haar en baard zien er verwilderd uit en hij heeft een verwarde blik in zijn ogen. Helaas weet hij dan ook bijna niet de energie van de toch sterke electronische popmuziek over te brengen op het publiek. Op laatste hitsingle ‘Paddling Out’ waar de vocalen erg goed zijn, krijgt de band gelukkig het publiek wel aan het dansen. Daarna hangt de muziek weer tussen wel en niet dansen in, Pinkpop houdt van duidelijkheid en steeds meer mensen druipen af. Vervolgens wordt er toch nog een hoogtepunt bereikt bij het spelen van hun laatste song: hun eerste hitsingle ‘Animal’. De muziek van Miike Snow is inderdaad vernieuwend, maar de act weet het live niet over te brengen. Mocht hun live-act niet verbeteren, dan is stoppen op het hoogtepunt zoals ze vandaag ook gedaan hebben geen slecht idee. (AvB)

Op het heetst van de dag staan The Specials op het hoofdpodium. In 1980, ruim voordat een groot gedeelte van het publiek geboren was stond deze band al op Pinkpop. Je zou verwachten dat hun muziek daarom vooral voor de oudere doelgroep geschikt zou zijn. Niets is minder waar want de heren verzorgen een strak optreden en spelen precies zoals ze horen te klinken. De hapklare ska klanken passen perfect bij de sfeer van vandaag. In het publiek wordt een jongen al staand op een surfplank hoog boven het publiek gedragen, wat pas echt crowdsurfen is. Grootste favoriet is toch nog steeds ‘A Message To Rudy’ waarbij iedereen meedanst en zingt. Na al die jaren zijn The Specials nog steeds goed op zijn plek op Pinkpop en weten ze ook de nieuwe generatie mee te laten dansen tijdens dit vrolijke optreden. (JvdB)

De Haarlemse jongens van Chef’Special hebben hard gewerkt om op de Converse Stage op Pinkpop te kunnen staan. Zo zijn ze onder andere 3FM Serious Talent en huisband van De Wereld Draait Door geweest, en hebben ze festivals en in alle hoeken van Nederland bespeeld. Ze spelen een mix van vele muziekstijlen, maar de hoofdingrediënten zijn laidback funk en zomerse reggae, allen ondersteund door de raps van frontman Joshua Nolet. De band is verrast door de drukte in de tent en heeft nog steeds het enthousiasme van een jong bandje. Nolet: “Wij zijn siked en dankbaar en het is ongelooflijk dat we hier kunnen staan en er zoveel mensen zijn!”.
De band speelt met een nonchalante makkelijkheid die niet vervelend is. Nolet weet met zijn sterke charisma een band op te bouwen met het publiek: “Voor wie is het de eerste keer dat je ons ziet?”, waarna velen hun hand opsteken en een vrolijke “Wow, welcome to the family!” volgt. Ook krijgt de band het voor elkaar om een groot deel van het publiek gehurkt te laten zitten om vervolgens te laten springen. Cliché en niet nodig, dat springen zit tijdens de hele set wel goed. (AvB)

Een dag geleden zaten de heren van Mumford & Sons nog in de studio voor de opnames van het nieuwe album wat in september uitkomt en vandaag spelen zij op hun eerste festival van dit seizoen. Terwijl onder andere Seasick Steve en Bruce Springsteen vanaf de zijlijn meekijken spelen Mumford en zijn band zowel de grote hits als een aantal nieuwe nummers. Ondanks dat ze de nieuwe nummers voor het eerst voor publiek spelen worden ze goed ontvangen. Natuurlijk zijn het de hits van het album Sigh No More die zorgen voor een hoog meezing gehalte zoals ‘The Cave’ en ‘Awake My Soul’. Het breekbare ‘Timshel’ zorgt zelfs in deze hitte voor kippenvel door de gevoelige tekst en mooie samenzang van de band. Tijdens het nummer ‘Lover Of The Light’ kruipt leadzanger Marcus Mumford achter de drums en speelt Winston Marshall op de banjo. Ondanks dat niet alle samenzang loepzuiver klinkt weten de heren toch een goed optreden neer te zetten en zijn we erg benieuwd naar dat nieuwe album.(JvdB)

Gisteren was Pinkpop getrakteerd op een portie dansbaarheid bij de dubstep van Chase & Status, nu is het de beurt aan de Berlijnse techno-DJ Paul Kalkbrenner om Pinkpop te laten dansen. Kalkbrenner is in Nederland bekend geworden met hitsingle ‘Sky and Sand’ en van film ‘Berlin Calling’. Wederom is het duidelijk te merken dat Pinkpop verlangt naar meer dance op het festival, gezien de drukte al ver voor dat de DJ begint. Hij komt op en het publiek reageert vanaf het eerste moment uitzinnig. Tentdoeken worden opgerold om de dansruimte groter te maken. Hij weet zijn set ongelofelijk goed op te bouwen, een stapje vooruit, een stapje terug, twee stappen vooruit, om halverwege een magisch ‘Sky and Sand’ hoogtepunt te bereiken. Kalkbrenner geeft als een van de weinigen dit jaar een toegift, met het nummer ‘Aaron’. Hij is niet interessant om naar te kijken gezien hij er alleen een beetje hoofdknikkend bij staat en er soms even een armpje in de lucht gaat, maar daar gaat het hier ook niet om. Het gaat om strakke techno om non-stop op te dansen, wat het Pinkpop publiek ook van begin tot eind doet. Mensen lopen glimlachend weg, het is duidelijk dat Paul Kalkbrenner een Pinkpop hoogtepunt was voor velen. (AvB)

Headliner en afsluiter van Pinkpop 2012 is natuurlijk The Boss, Bruce Springsteen himself. Alleen voor zijn optreden is het podium uitgebreid met een aantal catwalks en zelfs halverwege het veld zijn er twee kleine podia gebouwd zodat hij nog dichter bij zijn fans kan komen. Met het nummer ‘We Take Care Of Our Own’ opent hij zijn show. Vanaf de eerste klank luistert het hele Pinkpop publiek alleen nog maar naar ‘The Boss’. Bij het ontroerende ‘My City Of Ruins’ verteld Springsteen dat al onze overleden dierbaren vanavond bij ons zijn. Hij roept “If you’re here and we’re here, then I know that they’re here because I can hear them in your voices” , waarna iedereen luid schreeuwt en klapt. Dit zorgt voor een ontroerend moment. Wanneer Springsteen op een van de catwalks gaat staan en naar zijn publiek uitreikt wordt hij meegetrokken en lijkt hij zelfs onverwachts te moeten crowdsurfen. Ook helpt een fan hem wanneer hij zijn tekst kwijt is en neemt hij een klein jongetje het podium en laat hem meezingen. Ondanks dat de jongen de tekst niet mee kan zingen krijgt hij toch de microfoon en vermaakt hij zowel Springsteen als het hele publiek. Ook nodigt hij de heren van Mumford & Sons het podium op om het nummer ‘Hungry Heart’ mee te spelen en mag een vrouwelijke fan met hem dansen tijdens het nummer ‘Dancing In The Dark’. Zoals we van hem verwachten zorgt hij dat Pinkpop 2012 op gepaste wijze wordt afgesloten en kunnen we zeggen dat ook deze 43ste editie weer zeer geslaagd was. Wij genieten nog even na en zeggen alvast tot Pinkpop 2013!(JvdB)

FOTOGRAFIE: Erik Knevelbaard  

12345
Serena Pryne & the Mandevilles foto Pinkpop 2012 - Maandag Serena Pryne & the Mandevilles foto Pinkpop 2012 - Maandag Serena Pryne & the Mandevilles foto Pinkpop 2012 - Maandag Serena Pryne & the Mandevilles foto Pinkpop 2012 - Maandag Serena Pryne & the Mandevilles foto Pinkpop 2012 - Maandag Serena Pryne & the Mandevilles foto Pinkpop 2012 - Maandag Serena Pryne & the Mandevilles foto Pinkpop 2012 - Maandag Gers Pardoel foto Pinkpop 2012 - Maandag Gers Pardoel foto Pinkpop 2012 - Maandag Gers Pardoel foto Pinkpop 2012 - Maandag Gers Pardoel foto Pinkpop 2012 - Maandag Gers Pardoel foto Pinkpop 2012 - Maandag
 
12345
 
festival logo

USA2DAY 2012Zondag 27 mei 2012, 1e Pinksterdag, werd de eerste editie van een nieuw...

festival logo

PINKPOP 2012 - ZONDAG Pinkpop dag twee is een feit. Het was weer een mooie dag met goede optredens...