VERSLAG: Rockin Park 2012

Festivalinfo was aanwezig op Rockin Park 2012 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 59 foto's.

VERSLAG:

Rockin Park 2012

Voor de vierde keer wordt Rockin Park georganiseerd in het Goffertpark in Nijmegen. Na edities in 2005, 2008 en 2010 had het festival dit jaar wat moeite om de kaarten aan de man te brengen. Terecht? Dat viel reuze mee. Wat vooraf in elk geval opvalt zijn de namen. Waar bij eerdere edities bands als Pearl Jam, R.E.M. en Queens of the Stone Age zijn dit jaar Snow Patrol en Elbow de headliners.

Een van de eerste acts op het programma is M Ward. Wellicht een vreemde eend in de bijt en daarom een wat afwachtende houding bij het publiek. Ook de temperatuur zal zeker meespelen bij het feit dat veel mensen blijven zitten tijdens het optreden. M Ward is niet alleen bekend van zijn eigen albums, maar ook van samenwerking met Zooey Deschanel (She & Him) en onder andere Conor Oberst (Monsters of Folk). Van zijn laatste album, A Wasteland Companion komen de meeste nummers voorbij, maar het lijkt niet echt aan te komen bij de festivalweide. Toch spelen de heren een prima set, waarin ook nog ruimte is voor een enthousiaste cover van ‘Roll Over Beethoven’.

Op het hoofdpodium staat een band die hier wel op zijn plaats is. Vanwege het warme weer vloeit het bier rijkelijk, zoals dat zo mooi heet, en dat zijn precies de omstandigheden waar Flogging Molly wel raad mee weet. Het is een cliché, maar Flogging Molly is een echte festivalband. Altijd feest, altijd meezingen, altijd vrolijke gezichten. Ook bij mensen die toevallig bij de band zijn uitgekomen en er nog nooit van gehoord hebben. En dat is ontzettend knap. Meest opvallende nummer is de cover van Bob Dylan’s ‘The Times They Are A-Changin’’, een tijd terug door de band opgenomen voor Amnesty International. Ze komen er mee weg.

Bij het kleine podium hebben zich ondertussen mensen verzameld voor Fink. Eind april gaf hij nog een prachtig optreden met het Concertgebouworkest, maar echt overtuigen zoals in het Concertgebouw kan hij niet. Hier en daar vallen de ogen dicht en wordt er een klein dutje gedaan op het gras. Door naar het hoofdpodium dus, met dEUS. Vanaf opener ‘The Architect’ zijn de Belgen eigenlijk wat ze altijd zijn: een zekerheid. Geen seconde verslapt de set en met gemak houden ze het een uur lang boeiend.

De verrassing van de dag staat op het kleine podium. Of verrassing, het meest recente album van The Temper Trap is gewoon een erg goede plaat geworden. Vandaag blijkt dat de nummers live overeind blijven. Dat is mede te danken aan de goede opbouw in de set, die langzaam naar het hoogtepunt toewerkt: radiohit(je) ‘Sweet Disposition’, met een verlengde intro wordt enthousiast ontvangen en meegezongen door het publiek. Een vroeg hoogtepunt van het festival.

Dan is het tijd voor een afspraak met Elbow. Die afspraak is, kort samengevat: frontman Guy Harvey doet hetzelfde trucje, het lieve festivalpubliek doet braaf mee. Dit klinkt misschien wat cynisch, maar zo is het zeker niet bedoeld. Het werkt namelijk. Nog steeds. Het is maar goed dat Elbow slechts goede bedoelingen heeft en de volgzaamheid niet misbruikt. Als Harvey vraagt of iedereen wil zitten, gaat iedereen zitten. Moeten de armen omhoog? Een paar seconden later staan duizenden mensen met hun armen in de lucht. Elbow heeft naast gewoon goede overigens nog een troef in handen, want ‘One Day Like This’ mag je ondertussen toch wel een echt festivallied noemen. Op een andere manier dan bijvoorbeeld ‘Bro hymn’, van Pennywise, maar aan het eind staat iedereen wel met kippenvel op de armen “so throw those curtains wide, one day like this a year’d see me right” mee te schreeuwen.

De afsluiter op het kleine podium komt niet helemaal uit de verf. Selah Sue start sterk, harder dan voorheen en veelbelovend. Halverwege zakt de set echter in en dat komt niet meer goed. Tijd dan voor de echte afsluiter, Snow Patrol. Is het eigenlijk wel een afsluiter? Qua nummers en qua charisma zeker. Frontman Gary Lightbody bespeelt met gemak het publiek en komt mede door zijn ietwat gestoorde motoriek ontzettend sympathiek over. De band begint ook fel, met nummers als ‘Hands Open’ en ‘Take Back The City’. Dus wat is het probleem? Is het eigenlijk vooral het imago van de band, vanwege een nummer als ‘Chasing Cars’ (vanavond helaas in de niet zo mooie, uitgebreide versie). Willen mensen liever een grotere naam als Pearl Jam, Muse of de Red Hot Chili Peppers op de line-up zien?

Buiten het feit dat sommige nummers een wat langdradige outro krijgen, valt er weinig aan te merken op de set van vanavond. De show is prima, de band is, op Lightbody na, ingetogen, maar ook dat is kenmerkend voor de band. Vlak voor de toegift merkt Lightbody terecht op dat de muziek van Snow Patrol erg goed opgepakt is in Nederland en dat hij daar iedereen heel erg dankbaar voor is. De toegift zelf is het bedankje daarvoor, met het prachtige ‘Lifening’ uiteraard gevolgd door ‘Just Say Yes’. Kan Snow Patrol een festival als dit afsluiten: ja. Maar zolang veel mensen denken van niet wordt het voor een festival als Rockin Park lastig programmeren.

FOTOGRAFIE: Arend Jan Hermsen  

12345
Selah Sue foto Rockin Park 2012 Selah Sue foto Rockin Park 2012 Selah Sue foto Rockin Park 2012 Selah Sue foto Rockin Park 2012 Snow Patrol foto Rockin Park 2012 Snow Patrol foto Rockin Park 2012 Snow Patrol foto Rockin Park 2012 Snow Patrol foto Rockin Park 2012 Snow Patrol foto Rockin Park 2012 Snow Patrol foto Rockin Park 2012 Snow Patrol foto Rockin Park 2012
 
12345
 
festival logo

FESTIVAL DEBESCHAVING 2012Zaterdag 30 juni waren de Botanische Tuinen te Utrecht weer het decor voor...

festival logo

ROCK WERCHTER 2012 Rock Werchter heeft dit jaar een nieuw podium. Na vele jaren van heen en weer...