VERSLAG: Crossing Border Den Haag 2012

Crossing Border 2012 - Den Haag - Dag 2

Dag twee van Crossing Border begint met het Londense TOY in de Waterloo-zaal. Op een donker podium produceren de hip geklede heren en dame hun psychedelische, voortdenderende postrock. Ondanks dat de band weinig contact maakt met het publiek zuigen ze de aanwezigen mee in hun fascinerende trip. Een heerlijk begin van deze avond.

Een verdieping lager speelt I Am Kloot uit Manchester. Menig nummer gaat over ‘drinking and disaster’, andere nummers over regen, en frontman John Bramwell praat ze allemaal droogkomisch aan elkaar. Daartussen horen we een band die geroutineerd prachtige nummers als ‘To The Brink’ en ‘Titanic’ speelt. Halverwege het optreden doet Bramwell een paar nummers alleen met zijn gitaar en doorleefde stem, naar eigen zeggen zodat de rest van de band even kan roken. Wat blijkt: ook zo uitgekleed blijven de nummers prima overeind.

Even later vult the Royal -de grote zaal van de schouwburg- zich voor First Aid Kit; twee jonge Zweedse zusjes in lange jurken die samen met een drummer folk spelen. De samenzang is perfect en de zusjes beheersen hun instrumenten. De nummers zijn geïnspireerd door onder andere Simon & Garfunkel en Fleet Foxes, maar bevatten soms ook een rauw randje. Tussen de nummers door zijn de zusjes soms vertederend in hun aankondigingen, maar aarzelen ze ook niet om een politieke uitspraak te doen. Zo dragen ze een nummer op aan Pussy Riot, en een ander nummer aan professioneel atheïst Richard Dawkins. First Aid Kid zou het prima redden met hun eigen nummers, maar dat weerhoudt ze er niet van om ook wat covers te spelen, zoals ‘America’ van Simon & Garfunkel en ‘When I Grow Up’ van Fever Ray. Ze vertellen dat ze vier jaar geleden ook op Crossing Border stonden en zichzelf daar op het podium met Fleet Foxes niet van hun beste kant lieten zien. Daar hoeven ze nu in ieder geval niet meer bang voor te zijn: First Aid Kit pakt de zaal moeiteloos in.

Poliça is de band rond zangeres Channy Leaneagh. Samen met twee drummers en een bassist bestijgt ze vanavond het podium. Waarom er twee drummers nodig zijn, wordt niet echt duidelijk aangezien er weinig gespeeld wordt wat één drummer niet in zijn eentje af zou kunnen. De bassist legt het melodische fundament van de muziek met allerhande funky baslijnen, aangevuld met wat synths en samples uit een laptop. Hier overheen zingt Leaneagh haar met veel effecten gelardeerde zang. Helaas verveelt deze minimalistische aanpak vrij snel, waarbij de podiumpresentatie van de bandleden ook niet enorm helpt bij het vasthouden van de aandacht.

Na het ietwat teleurstellende Poliça is het aan Gaz Coombes om deze editie van Crossing Border tot een succesvol eind te brengen. De voormalig frontman van Supergrass is solo gegaan en heeft vandaag nog vier bandleden meegenomen. De rock van Supergrass is gebleven, aangevuld met de nodige samples en andere electronica. Af en toe is er zelfs een heuse dancebeat te ontwaren. De nummers zitten goed in elkaar, maar zoals iemand in de half gevulde zaal zegt: ‘Echt opzwepend is het niet’. De mededeling dat Coombes een aantal Supergrass-nummers gaat spelen wordt dan ook enthousiast ontvangen. Ondanks dat hij de nummers akoestisch brengt waardoor ze niet knallen zoals ze dat bij Supergrass deden, zingt het publiek enthousiast mee. Een degelijk optreden.

Deze editie van Crossing Border kan weer geslaagd genoemd worden, waarbij de grootste verrassingen in het begin zaten met Here We Go Magic en het Brandt Brauer Frick Ensemble. Waarschijnlijk komt met de tijd weer de conclusie dat we vele mooie optredens gemist hebben, mede gezien het feit dat Crossing Border regelmatig artiesten programmeert die pas later bekend worden bij een groter publiek, maar met de selectie van optredens die we wel gezien hebben is dat eigenlijk een luxeprobleem. Volgend jaar weer.