VERSLAG: Les TransArdentes 2013

VERSLAG: Juliën L Ortye  

Les TransArdentes

Terwijl in Eindhoven zo’n vierduizend man los staan te gaan op Awakenings, zoekt uw verslaggever het deze zaterdag wat zuidelijker. Het Belgische Luik (Liège voor francofielen) om precies te zijn, waar bijna driemaal zoveel aanwezigen van de partij zijn op Les TransArdentes – het elektronische zusje van zomerfestival Les Ardentes. Wat we kunnen verwachten? Steenkolenengels – het zijn tenslotte (halve) Fransen - vier zalen vol commercieel en minder commercieel elektronisch geweld en een simpelweg fantastisch publiek.

Wat trappen af bij de tof vormgegeven Pyramid Room, waar we Animal aan treffen. De Britten liftten afgelopen jaar enigszins mee in het succes van dubstepact Modestep, mede dankzij een verdienstelijke remix van diens hit ‘Sunlight’. De act krijgt het predicaat ‘live’ opgedrukt en dat blijkt allerminst onterecht. We zien een strak spelende drummer die zich een uur lang compleet in het zweet werkt, een MC die weet hoe je een publiek aan het begin van zo’n avond op moet zwepen en een DJ die met veel variatie ervoor zorgt dat iedereen aan zijn trekken komt. Zo trappen ze af met een feilloos in elkaar gemixte combinatie van Crystal Fighters en Monsta, horen we verderop Beastie Boys en gaan The Fugees (‘Ready Or Not’) in de dubstepblender. Vooral die laatste klinkt op papier als een kansloze missie, maar Animal weet wat het doet en doet dat meer dan goed. Een puik begin van een dito avond.

Bij de buren in de Cube Room vinden we vervolgens de (naar eigen zeggen) over anderhalve nationaliteit beschikkende Rune Reily Kölsch die zichzelf als halve Deen, halve Ier en halve Duitser ziet. Kölsch leverde vorig jaar met ‘Lorelai’ een van dé techhouse-tracks van 2012 af en ziet zijn naam sindsdien op bijna ieder elektronisch affiche verschijnen. Vanavond is het min of meer hetzelfde recept, met een overdaad aan synths en zorgvuldig getimede bassen, de hits (waar ‘Opa’ ook zeker toe gerekend mag worden) en ondersteund door een geweldig publiek dat een uur lang de handjes hoog houdt. De Europeaan draait een akelig dansbare set, iets dat gezien het vroege tijdslot zeker geen onverstandige keuze is en bovendien zijn uitwerking niet mist. De Cube Room staat van voor tot achter goed vol, geen moment stil en besluit de set met een even daverend als verdiend applaus.

Rudimental was met ‘Feel The Love’ verantwoordelijk voor een van de grootste hits van het afgelopen jaar en wist daarmee al een plekje op Lowlands en – eerder deze maand – Eurosonic te bemachtigen. Vanavond wordt ‘ie echter onderworpen aan de test die een DJ-set heet, en dat lijkt de Brit aanvankelijk niet zo goed af te gaan. Een stug eerste kwartier, dat vooral heel traag en lauw is en als soort van zoethoudertje wat flarden van die monsterhit bevat. Wanneer we in die vijftien minuten ook nog eens drie maal ‘Brussels’ om onze oren krijgen, lijkt het al gauw op een fiasco uit te draaien. Even later is het echter raak en klinken achtereenvolgens ‘Bonkers’ (dat in België nog een grotere hit lijkt te zijn geweest dan in Nederland), Redlight, de eigen Alex Clare-samenwerking ‘Not Giving In’, terwijl hij vervolgens op uiterst lumineuze wijze Marvin Gaye en TNGHT aan elkaar mixt en zo voor een bijzonder hoogtepunt op de nog prille avond zorgt.

Tsja, Pendulum. Het laatste noemenswaardige werk dateert alweer van zo’n drie jaar geleden en de Australiërs lijken zelf ook te beseffen dat ze hun hoogtijdagen gehad hebben; niet voor niets gaven ze vorig jaar aan zich meer op nevenactiviteiten (zoals Knife Party) te gaan focussen. Zodoende krijgt een bomvolle Pyramid Room een DJ-set voorgeschoteld, iets waar de mannen uit Down Under overigens minstens net zo bedreven in zijn. Anderhalf uur lang weet Pendulum de juiste balans te vinden tussen rave, drum & bass, rechttoe-rechtaan elektronica en dubstep, waarbij de eigen, alom geroemde remix van The Prodigy’s ‘Voodoo People’ vanzelfsprekend niet ontbreekt. Even later vuurt Pendulum de kneiterharde Skrillex/Nero-mix van Monsta’s Hold On’ (die we afgaande op vanavond dit jaar nog heel veel zullen gaan horen) op de zaal af, die getuige de aanzienlijke hoeveelheid moshpits enorm content is met de set die de heren neer zetten. Hoogtijdagen of niet, Pendulum is tien jaar na dato nog steeds een graag geziene gast in de scene. Niet meer dan terecht.

UK Bass-act Disclosure is met afstand de meest gehypete act op het affiche, iets dat ze ondanks het ongelukkige tijdslot (tijdens zowel Pendulum als Chase & Status) nog voor aanvang een volle Sphere Room (3.000 man) oplevert. De broertjes Guy en Howard Lawrence leverden met ‘Latch’ en ‘Boiling’ in de tweede helft van vorig jaar al twee uitstekende singles af, dropten vlak voor TransArdentes de geweldige poppy AlunaGeorge-samenwerking ‘White Noise’ en geven in drie kwartier blijk van waarom zij dé naam voor 2013 zijn. We waren al bekend met de ijzersterke producties, maar tijdens ‘Infected’ laat het duo horen dat ze het ook zonder vocale gastbijdrages kunnen. De soulvolle en loepzuivere vocalen van Howard, ondersteund door stevige bassen en een even trage als aanstekelijke club beat met een flinke knipoog naar future garage, zorgen ervoor dat de track nog voor de release wel eens een van de sterkste tracks van 2013 kan blijken. Disclosure laat er geen gras over groeien en vestigt nog maar eens haar naam. Laat die debuutplaat maar komen. En snel een beetje.

De Britten van Chase & Status stonden afgelopen jaar op vrijwel ieder festival denkbaar, maar mochten vanavond blijkbaar ook niet ontbreken. Noem het makkelijk, een publiekstrekker is het zeker. De Pyramid Room is zo mogelijk nog voller dan bij Pendulum, waar het muzikaal gezien vrolijk op voortborduurt. Hoewel: waar het bij hun voorgangers voornamelijk ordinair beuken was, doet Chase & Status dat met iets meer inhoud. MC Dream McLean is met gemak de beste in zijn vak vanavond, maar gezien de geweldige set is dat maar de vraag in hoeverre dat zijn eigen verdienste is. Veelzijdigheid is de twee Britten niet vreemd, iets dat wel blijkt wanneer ze banger ‘Niggas In Paris’ naadloos in SBTRKT’s ‘Wildfire’ over laten gaan. Terwijl op de schermen zwart/wit-beelden met wulpse pin-updames voorbij komen, schreeuwt McLean nog maar eens de longen uit zijn lijf, schieten de moshpits nog steeds als paddenstoelen uit de grond en maakt Chase & Status zijn status als headliner gewoon waar.

Over de gehele lijn nog steeds licht ondergewaardeerd, maar het Groningse trio van Noisia is in de elektronische scene al tien jaar lang een van de meest constante namen die Nederland te exporteren heeft. Terug op TransArdentes ‘on popular demand’, zo meldt het Belgische festival op haar site. Het 2012-optreden van de Nederlanders was blijkbaar goed bevallen en vanavond laten de drie horen dat hun terugkeer geen onverstandige keuze was. De concessieloze kruising tussen techstep, dubstep en drum & bass gaat er bij de langzaam afterende menigte in als zoete koek, getuige de vele handen die onophoudelijk de lucht in gaan. Veel zware bassen, veel abrupte doch goed getimede breaks, Noisia doet waar het goed in is: een publiek kapot draaien. Klasse.

 
festival logo

GRAUZONE 2013Op het Grauzone Festival staat new wave en postpunk centraal: de muziek en...

festival logo

MONSTERS OF MARIAHEIDE 2013 Het 20 jarige jubileumfeest van Monsters of Mariaheide met een nagenoeg...