VERSLAG: TakeRoot 2013

VERSLAG: Karst Jaarsma  

TakeRoot 2013

Het TakeRoot Festival in Groningen staat al jaren bekend als de hofleverancier van goede Americana en Roots muziek. Zo ook dit jaar. Als grote headliner staat Kris Kristofferson op het programma, daarnaast mogen oude bekende Jimmy LaFave en opkomende countryrockgroep Dawes hun opwachting maken in de grote zaal van de Oosterpoort. Verspreid over de andere zalen staan er nog genoeg krenten uit de Americana pap hun opwachting te maken.

Daarbij is het opvallend dat er een overweldigende meerderheid aan singer-songwriters haar opwachting maakt. Vaak blijft het podium, op één zanger met gitaar na, leeg achter. Dat er wat meer rock ’n roll geprogrammeerd had mogen worden is dan ook een veelgevallen opmerking in het publiek. Het beleid is echter goed aangepast op luistermuziek. Verschillende posters verzoeken de bezoekers om het praten voor in de Foyer te bewaren en zaalwachten garanderen dat mensen niet tijdens een nummer de zaal mogen betreden.

Dat komt de sfeer zeker ten goede. Meteen met de bloedstollende Bap Kennedy heeft het beleid zijn effect. De Ierse zanger speelt een goede mix van folk en country. Begeleid door een prachtige tweede gitarist op akoestische gitaar en zijn echtgenote op bas komen zijn nummers sterk tot recht. Voor de country fanaten wordt er een cover van Hank Williams zijn ‘Ramblin Man’ gespeeld. Dit wordt opgevolgd met een uptempo countrynummer over astronauten die platen van Hank Williams mee de ruimte in namen. Zijn geluid doet afwisselend aan Bob Dylan en Van Morrison denken.

In de grote zaal staat vervolgens Dawes . De band wordt door, onder andere, Tom Morello al getipt als grote opkomende naam. De countryrock doet erg Amerikaans aan. Niet elk moment komt even overtuigend over, maar tijdens nummers als ‘When My Times Comes’ lijkt alles samen te vallen. Het jankende keyboard, de ruige gitaren en de harde drums maken het geheel heerlijk.

American Aquarium put uit hetzelfde vaatje. Jankende gitaren, tragische liefdesverhalen en een heerlijke slide gitaar. Na afloop van Dawes blijft American Aquarium wel een stuk meer beperkt tot het onderhoudende niveau dan haar voorganger. Wanneer er op de nieuwste single het gas terug genomen wordt sluipt er toch even een kippenvel gevoel de foyer in.

Jimmy LaFave mocht al reeds drie keer eerder optreden op het TakeRoot festival. Tien jaar geleden trouwde zijn tweede gitarist zelfs met iemand die hij hier op TakeRoot ontmoet had. Inmiddels zijn ze al vele jaren gescheiden en heeft hij zijn ex-partner nooit meer terug gezien. Helaas blijkt ze vanavond niet aanwezig. Na deze korte intro begint Jimmy met een heerlijke setlist. Zijn stem, met de kenmerkende snik, snijdt overal dwars doorheen. De rustige nummers worden afgewisseld met rock ’n roll en uiteraard valt er in elk liedje een gitaarsolo te bewonderen.

In de kleine zaal is Diana Jones weer iemand die alleen met een gitaar op het podium staat. Ze werd in de Engelse media al omschreven als een Hillbilly feministe.Dat blijkt uit haar nummers. De lijken stapelen in hoog tempo op, daarbij is het zelden de vrouw die het onderspit delft. Naast het feit dat ze je aandacht bij haar prachtige verhalen weet te houden, maakt ze indruk met haar stem. Diana Jones heeft een samengeknepen geluid dat uitzonderlijk door de kleine zaal heen schalt. Dit blijkt vooral tijdens de a capella opening.

Ook Kris Kristofferson staat in zijn eentje op het podium. De oude country legende schreef nummers als ‘Me And Bobby McGee’, ‘Sunday Mornin’ Comin’ Down’ en ‘Help Me Make It Through The Night’. Bij opening heeft hij gelijk de aandacht van iedereen in de zaal. Zijn stem is duidelijk ouder geworden, maar hij boeit nog steeds met zijn verhalende nummers. Als een van de laatste nog levende storytellers ligt hier ook zijn kracht. Na verloop van tijd zie je echter meer en meer mensen afdruipen. Ondanks het degelijke optreden, passen de trage en gedateerd aandoende nummers niet als headliner tegen het einde van de avond. Voor een anderhalf uur durend optreden breekt het missen van een begeleidingsband Kris Kristofferson duidelijk op.

In de foyer wordt hij opgevolgd door een nieuwe countryrock band. Sons Of Bill gaat enthousiast los in haar met gitaarwerk gevulde nummers. De liedjes wisselen tussen middelmatig en sterk in. Doordat het energielevel na Kris Kristofferson dusdanig is teruggelopen wordt de band voor de meeste mensen gebruikt als langzaam uitloopmoment.

Daarmee beleeft TakeRoot dit jaar een degelijke editie met weinig verrassingen. Het is met name jammer dat het Americana festival zich hoofdzakelijk tot singer-songwriters en recht-voor-zijn-raap countryrock acts beperkt heeft. Ook muziekstijlen als new orleans jazz, blues en bluegrass hebben hier in het verleden op het programma gestaan. Dat had toch voor wat meer afwisseling gezorgd.

 
festival logo

POPRONDE NIJMEGEN 2013Het grootste jaarlijks terugkerende reizende festival van Nederland ging als...

festival logo

BRABANT OPEN AIR 2013 Afgelopen weekend vond het tweedaagse festival Brabant Open Air in Eindhoven...