VERSLAG: Lowlands 2015 - vrijdag

Festivalinfo was aanwezig op Lowlands 2015 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 89 foto's.

Naar het Lowlands 2015 - zaterdag verslag
Bekijk de Lowlands 2015 - vrijdag foto's

VERSLAG: Céline Claassens  

Lowlands 2015 - vrijdag

Voor het eerst in jaren is Lowlands nog niet uitverkocht bij opening van de poorten op donderdag 20 augustus. Dit jaar konden enthousiastelingen op donderdagmiddag al hun tentje opzetten en een avondje dansen in Biddinghuizen. De weersvooruitzichten in acht nemend, zou het best eens kunnen gebeuren dat er nog flink wat kaarten de deur uit vliegen.

Op vrijdag 21 augustus is het echter merkbaar rustig op het terrein. De ruime opstelling van podia met tussendoor natuurlijk de niet weg te denkende bars – met Heineken dit jaar – en eettentjes geeft een ruimtelijk gevoel. Voor velen op het festival voelt dit stiekem als een lichte verademing: minder lange rijen bij zowel de toiletten en de bar... tja... eigenlijk overal minder rijen. Wat gelukkig niet minder wordt, is de sfeer. Die typische lekkere festivalsfeer die je na een eerste warme dag niet alleen al ziet, maar ook ruikt en voelt. Die sfeer van een vrij leven met als enige immer terugkerende vragen: “welke goede artiest ga ik nu bekijken en beluisteren?” en “Als ik dit blijf kijken, mis ik dan niets anders wat heel gaaf is?”

Hoewel alles zien zeker niet verkeerd zou zijn, is dit volkomen onmogelijk met zo’n volle programmering als op Lowlands. Bij deze daarom een handjevol acts die opvallen in het blokkenschema en die vervolgens indruk hebben gemaakt – al dan niet op een positieve manier.

Synthpopact Years & Years mag als eerste het nieuwe Heineken stage inwijden. In de uithoek van het terrein staat de voormalige Grolsch-tent helemaal vol en is er voor het eerst een scala aan voornamelijk hoge meisjesgilletjes te horen als de jonge Britten het podium betreden. De set wordt relatief rustig geopend en er druppelt langzaam een dromerige sfeer over de Heineken. Niet voor lang, want voordat we al te relaxed kunnen weg zweven, schroeven de heren het tempo op. Back to the nineties, hoewel deze jongens deze periode zelf nauwelijks bewust hebben meegemaakt. Dat dit absoluut niets uitmaakt, bewijst Years & Years snel. Buiten de tentzeilen schijnt de zon en is de wereld loom en mellow, maar in het duister van de Heineken wordt de beat steeds energieker en opzwepend. Het moment dat ‘Take Shelter’ wordt ingezet, gaat het publiek uit zijn dak. De welbekende melodie laat iedereen met een glimlach heen en weer wiegen. De herkenbaarheid van het nummer, de beat, de zon... allemaal ingrediënten voor een goed gevoel. Zanger Olly Alexander kan niet anders dan het label ‘aandoenlijk’ opgeplakt krijgen: als hij zingt is hij in zijn element, maar als hij het publiek toespreekt en bedankt, klinkt hij verlegen en schuchter. Heel menselijk en toegankelijk deze band. Als niet veel later ‘Desire’ voorbij komt, is het feest compleet. Waar er ruimte is in de drukte beweegt het lacht het publiek nog net meer. De sfeer is goed, en Years & Years versterkt deze beginnende roes alleen maar. Het contrast tussen de ‘ouderwetse’ housebeats en de hoge stem van Alexander is aantrekkelijk en op een paar rustigere nummers na is dit eerste optreden een en al energie.

Een aangename verrassing in de programmering is de Ierse rockabilly singer-songwriter Imelda May. Niet alleen heerlijk om naar te luisteren blijkt, maar ook een groot plezier om naar te kijken. Rockabilly ten top als eerst haar band in pak – maar alles behalve matchend met elkaar – het podium op komt. De zonnebrillen ontbreken, maar die hadden er prima bij gepast. May zelf maakt het plaatje compleet met haar blonde, in een mooie krul gestylede kuif en verder lange zwarte lokken. Zoals de band werd aangekondigd: “nu al zeker weten de best geklede band van het hele festival.” Hoewel het plaatje al indrukt maakt, is de muziek natuurlijk waar het uiteindelijk om draait. En draaien doet het in de India-tent: rock and roll is nog lang niet dood bewijst een groot gedeelte van de toeschouwers. Imelda May heeft een krachtige, scherpe stem met die mooie typerende grom die bij rockabilly en rock and roll hoort. Met de eveneens typerende stoere blikken bij de verder kalme bandleden zet May een vrolijke, dansbare en aantrekkelijke set neer met nummers voor "the ladies", maar ook voor "the big bad handsome men". Voor ieder wat wils, als je maar van dansen houdt, want dansen zul je. Of dat nu is op de tonen van ‘Hellfire Club’ of van de Willie Dixon cover ‘Spoonful’, Imelda May flirt met je, plaagt je en daagt je uit om lol te hebben en te feesten. Je moet van het genre houden natuurlijk, maar zelfs als je het in eerste instantie wellicht niet zou doen, is het toch zeker aan te raden om Imelda May eens te beluisteren. Nog beter: om haar live te bekijken. Met een glimlach al rock and rollend een stukje terug in de tijd.

Een van die artiesten waar iedereen weleens wat over gehoord heeft, is het uit Florida afkomstige Limp Bizkit. Ooit een van de grotere grunge/nu metalbands, inmiddels volgens velen een band die flink op z’n retour is. De grote stroom mensen richting de Alpha stage geeft daarentegen aan dat er toch nog flink belangstelling is voor Fred Durst en co. Afgeladen vol is het met Lowlandsgangers met een iets hogere gemiddelde leeftijd dan op het festival over het algemeen opvalt. Het is duidelijk dat vrijwel iedereen op de hits staat te wachten, maar men krijgt maar een handjevol echte ‘klassiekers’ zoals ‘Nookie’. Durst is als vanouds gekleed, maar met een overhemd in plaats van het bekende t-shirt. Het petje ontbreekt niet en roept herkenning op bij de Limp Bizkit fans. Op een gegeven moment schijnt er iets mis te gaan met het geluid en wordt de show onderbroken met cd-tje. Als Fred Durst dan ook nog gezapig blijft kletsen tussen de rest van de nummers door is wel duidelijk dat anno 2015 een kijkje nemen bij Limp Bizkit meer nostalgie is dan kwaliteit. De mannen zijn ouder geworden natuurlijk, maar het lijkt alsof hun overtuigingskracht ook een beetje is weggesijpeld. Tel daarbij op de vele covers die gespeeld worden (van o.a. Ludacris, Guns ’n Roses en zelfs de Bee Gees)en de show voelt wat lafjes. De echte sterren van dit optreden zijn de fans in het publiek. Als één grote golf beweegt de Alpha heen en weer en er ontstaan verschillende grote moshpits. Hoewel een prima feestje, is Limp Bizkit niet meer wat het ooit was.

Eveneens in de Alpha mag Paolo Nutini zijn kunstje vertonen. Dit begint al als er luid gegil richting de nok stijgt nadat er beweging op het podium zichtbaar is. De jongen is nog niet eens lijfelijk aanwezig en de jonge meiden gaan al los. Zoals verwacht is het geluid ooverdovend als de Schot met de mooie Italiaanse naam zichtbaar wordt. Begrijpelijk, want Nutini is van een jonge verlegen singer-songwriter gegroeid tot de charismatische, alsnog wat verlegen, charmeur die nu op de planken staat. Ook qua muziek is Paolo Nutini een iets andere richting ingeslagen de laatste jaren. Waar zijn eerste singles ‘Jenny don’t be Hasty’ en ‘New Shoes’ vooral catchy popdeuntjes waren, zijn deze getransformeerd naar heerlijke funk en soul nummers. Het is verbazingwekkend hoe een jongen in de twintig een stem heeft die naar veel whisky en sigaren klinkt en die het vermogen heeft om tot in je tenen door te dringen. Wat hierbij helpt is het feit dat de jonge zanger zelf volledig in zijn muziek opgaat. Daarbij geniet hij zichtbaar van wat hij doet en van het effect dat dit op het publiek heeft. De al genoemde singles van Nutini’s eerste album These Streets komen voorbij, maar tot grote vreugde in hun nieuwe uitvoering. Velen herkennen dit nog niet direct en als de toeschouwers beginnen te juichen als men ‘New Shoes’ uiteindelijk herkent, trakteert Nutini op een charmant, flirterig lachje. En terwijl menig vrouwenhart smelt op dat moment is er nogmaals het besef dat deze zanger de afgelopen jaren flink gegroeid is en dat dit nieuwe, volwassen geluid; deze soulrichting hem op het lijf geschreven is.

Als je digitale vedetten Underworld op een festival zet, kan er theoretisch niets mis gaan. Toch is het Lowlands helaas gelukt om een klein minpunt te laten ontstaan: de Heineken stage is te klein voor deze house-/technoklassieker. Wellicht werd de populariteit van de Britse band iets onderschat, want de Heineken en een grote boog om de tent heen is vol. Volledig afgeladen is misschien een betere verwoording. Er wordt flink gedanst op de herkenbare nummers, en degenen die het niet herkennen, veren automatisch mee op de massale bewegingsgolf. Underworld heeft geen last van de drukte, er wordt gedaan wat verwacht wordt: een feestje bouwen. Aan de muziek en de performance is niets aan te merken. Je moet er van houden ja, maar ook als je dat maar een beetje doet is het moeilijk om niet mee te gaan op rustig beginnende housebeats die overlopen in het hardere technowerk. Wat een beetje een gemis is, zijn de teksten. Vrijwel alle nummers worden puur elektronisch gehouden, als in: geen lyrics. Het doet gelukkig helemaal niets af aan de oppeppende sfeer af die in en rondom de Heineken heerst.

Vijf uiteenlopende acts in verschillende muzikale genres. Slechts vijf van de vele artiesten die op vrijdag 21 augustus in Biddinghuizen acte de présence maakten, maar die wel laten zien hoe veelzijdig Lowlands is. Het is een cliché, maar er is voor ieder wat wils en om het met de woorden van R.E.M. te zeggen: het is een en al “shiny, happy people laughing” op Lowlands 2015. ‘Shiny’ van de zonnebrandcrème op deze mooie zonnige dag, ‘happy’ door de fijne energie en goede artiesten die hier rondhangen en ‘laughing’ als direct resultaat van zowel zon als goede muziek. Op naar dag twee!

FOTOGRAFIE: Irwan Notosoetarso   Arend Jan Hermsen  

12345678
Ben Howard foto Lowlands 2015 - vrijdag Ben Howard foto Lowlands 2015 - vrijdag Ben Howard foto Lowlands 2015 - vrijdag Ben Howard foto Lowlands 2015 - vrijdag Ben Howard foto Lowlands 2015 - vrijdag Ben Howard foto Lowlands 2015 - vrijdag Ben Howard foto Lowlands 2015 - vrijdag Ben Howard foto Lowlands 2015 - vrijdag Ben Howard foto Lowlands 2015 - vrijdag Underworld foto Lowlands 2015 - vrijdag Underworld foto Lowlands 2015 - vrijdag Underworld foto Lowlands 2015 - vrijdag
 
12345678
 
festival logo

LOWLANDS 2015 - ZATERDAGNa een nachtje rust – voor zover het rustig is op de Lowlands campings –...

Sziget

SZIGET 2015 - ZONDAG Alweer de laatste dag van Sziget festival. Zie hier het fotoverslag!