VERSLAG: Strange Sounds From Beyond 2016

Strange Sounds From Beyond beleeft een droomdebuut

Een festival dat zijn naam eer aan doet, is eerder de uitzondering dan de regel. Strange Sounds From Beyond is het echter glansrijk gelukt. Voor voorspelbare elektronische muziek heeft het festival geen plaats, wel voor gangmakers uit Afrika en het Midden-Oosten en gelaagde sets, waarin stijlen uit alle windrichtingen in elkaar overvloeien.

Met drie podia op een compact terrein op de NDSM-werf in Amsterdam-Noord heeft het festival een prettige grootte. De hoek waar het Red Light Radio-podium staat, ontpopt zich in de eerste uren al als een ideale plek. Het kleinste podium van de drie bevindt zich aan de rand van Het IJ, wat in combinatie met de flinke hoeveelheid zon ideaal is. De hoeveelheid sterke nummers in de set van Luca & Mata Hari draagt verder bij aan de goede start van de dag. Met een door wringende bassen gecomplementeerde versie van Goats ‘Run To Your Mama’ zijn de eerste rafelige randen een feit, even later is de sfeer heerlijk laid back met Romie Singhs ‘Dancing To Forget’.

Vervolgens vliegt Bear Bones, Lay Low er met gestrekt been in. Met een dosis noise als eerste wapenfeit trekt hij de aandacht, om vervolgens over te schakelen op een rustige beat. Deze dient als solide basis voor het overige deel van zijn optreden. Met bezwerende klanken uit zijn indrukwekkende collectie aan apparatuur creëert de in België wonende Venezolaan een bijzondere sfeer. Met zijn lange haren wapperend voor zijn ogen bouwt hij – totaal in controle zijnde – één lange spanningsboog.

Met Young Marco op het Outsiders-podium en Awesome Tapes From Africa op de grote The Rest Is Noise-stage is het vervolgens prettig wachten op een artiest wiens muziek de laatste jaren meer en meer aandacht begon te krijgen, zonder dat iemand wist wie de maker was en waar hij uithing: Ata Kak. Een jarenlange zoektocht van Brian Shimkovitz (Awesome Tapes From Africa) kreeg uiteindelijk zijn gewenste resultaat: Yaw Atta-Owusu werd gevonden en treedt weer op. Het werk van Ata Kaks in 1994 uitgebrachte album Obaa Sima staat centraal tijdens de show. Atta-Owusu’s begeleidingsband speelt solide, zijn manier van zingen – je kunt het ook rappen noemen – blijft bijzonder, maar het optreden mist het tempo van de reissue van Obaa Sima, dat hoger ligt dan op het origineel. Later op de avond doet Omar Souleyman het wat dat betreft beter. Keer op keer flikt hij het om met zijn mix van traditionele Syrische muziek en opgewekte beats festivalweides plat te spelen.

Twee hoogtepunten van de dag verschillen qua gehanteerd tempo sterk van elkaar, maar overeenkomsten zijn er op andere vlakken genoeg. Tolouse Low Trax en Legowelt hebben allebei de kwaliteit om maar te blijven verrassen. Laatstgenoemde doet dat in zijn avontuurlijke sets met melodieën waarvan de een nog speelser is dan de ander. Daarbij zijn de overgangen altijd vloeiend, altijd perfect getimed. Tolouse Low Trax, ook uiterst ervaren, zoekt de diepte op met vaak kale, ietwat donkere beats en steeds kleine veranderingen, om opeens te verrassen met een inzet die volledig haaks staat op het voorgaande. Uiterst spannend.

Aan het einde van de dag bieden Traxx, Intergalactic Gary en Acid Arab voor ieder wat wils. Vooral het laatstgenoemde duo vat het karakter van Strange Sounds From Beyond nog eens goed samen. De versmelting van elektronische muziek en invloeden uit voornamelijk Afrika en het Midden-Oosten vormen de rode draad van het festival. Tel daarbij een prettige, uitgelaten sfeer – het Red Light Radio-podium dient tijdens de set van Acid Arab ook als dansvloer – en een strakke organisatie op, en het moge duidelijk zijn dat het eigenlijk niet bij deze ene keer mag blijven.