VERSLAG: Wave-Gotik-Treffen 2023

Wave Gotik Treffen 2023

Wave Gotik Treffen (WGT) is een vierdaags festival dat jaarlijks wordt gehouden in Leipzig. Meer dan 200 bands binnen de Gothic, New Wave, Electro, Industrial, Metal en Medieval genres spelen op verschillende plekken verspreid over de hele stad. Bezoekers kunnen met hun festivalbandje gebruik maken van het openbaar vervoer om bij de verschillende podia te komen, waaronder concertzalen, kerken, het theater en zelfs het oude stadsbad. Naast muziek is er ook ruimte voor o.a. lezingen, tentoonstellingen in musea, een Victoriaanse picknick en rondleidingen op de oude begraafplaats. Leipzig en zijn half miljoen inwoners verwelkomen de internationale bezoekers van het festival met open armen en zien met grote interesse toe hoe de stad zwart kleurt tijdens het Pinksterweekend.

De eerste editie van WGT vond plaats in 1992 in de Eiskeller club met een bezoekersaantal van 2.000. Met een vertraging van 2 jaar door de COVID-19 pandemie vond dit jaar de dertigste editie plaats. Hoewel het jubileum niet speciaal gevierd werd traden er wel speciaal voor deze gelegenheid drie bands op die ook bij de eerste editie aanwezig waren, betreffende Goethes Erben, Das Ich en Ghosting.

Openingsact voor de Agra hal is de uit Australië afkomstige band Ikon. De band weet de voor een kwart gevulde zaal te trakteren met hun Dark Wave / Gothic Rock muziek. Het publiek kan zich heerlijk uitleven op nummers als ‘I never wanted you’ en ‘Without Shadows’. Hoogtepunt is de klassieker ‘Reality is Los’ die als toegift gespeeld wordt.

De dansbare Post Punk van Chameleons krijgt het publiek in beweging. De in 1981 opgerichte Engelse band treedt voor de derde keer op bij het WGT en weet inmiddels haarfijn welke nummers het publiek nodig heeft. Onder andere ‘Soul In Isolation’ en ‘Home is where the heart is’ komen voorbij en uiteraard kan er niet beter afgesloten worden dan met ‘Swamp Thing’.

Dat Lord Of The Lost met hun inzending ‘Blood and Glitter’ laatste werd in de finale van het Eurovisie Songfestival mag de pret niet drukken om er weer een feestje van te maken op het podium. Tijdens de strakke set wordt het nummer dan ook gewoon gespeeld. De heren weten weer een zeer energieke show te geven. Het publiek zingt dan ook uitbundig mee met nummers als ‘Reset the preset’ en ‘Loreley’. Tijdens het zeer aanstekelijke ‘Die Tomorrow’ lijkt het haast alsof de tekst “We wanna see your hands, We wanna see you dance, Like there is no tomorrow” letterlijk genomen wordt door alle bezoekers van het concert.

Hoewel Oberer Totpunkt eigenlijk alleen bestaan uit Bettina Borman en Micheal Krüger heeft de band besloten om tijdens het optreden het over een hele andere boeg te gooien. Dit keer hebben ze een gitarist, een toetsenist, een achtergrond zangeres en een zombie achtig figuur meegenomen. Dit alles maakt het een rommelig optreden. Daarnaast weet de gitaar niets toe te voegen aan de normaal minimalistische muziek die valt onder het genre Neue Deutsche Todeskunst. In een goed gevulde Felsenkeller komen nummers als ‘Hamburg’, ‘Krieger’ en ‘Rattenfänger’ voorbij. Helaas zijn de verkleedpartij bij ‘Dia de los Muertos’ en ook de eigenzinnige uitvoering van de Fehlfarben cover ‘Paul ist tot’ allemaal een beetje te veel van het goede. Hopelijk was dit een eenmalige actie en staan beide artiesten volgende keer weer gewoon samen op de bühne.

Left For Pleasure bestaat nog maar sinds 2020 en met hun eerste album op zak wordt dit hun eerste groter concert. Beide bandleden zijn twintig jaar oud en missen nog een beetje podium ervaring. Dat dit helemaal niets uitmaakt voor het publiek blijkt wel uit het uitzinnige applaus dat gegeven wordt na ieder nummer. Dit heeft duidelijk invloed op nervositeit van de zangeres die geleidelijk verdwijnt. Het gehele debuutalbum “Human Contact” vol Dark Wave / Post Punk nummers wordt gespeeld. De nummers kennen een mooie afwisseling van de Duitse, Engelse en Poolse taal. Als dan ook nog eens tussendoor verlegen verteld wordt dat de doos met merchandise nog thuis staat, merk je aan de geluiden uit de zaal dat ze de harten van het publiek absoluut gewonnen hebben tijdens dit concert. Als toegift zingen beide het energieke nummer ‘Schattenriss’. Één ding is zeker, mocht er een vervolg komen op dit optreden zal ditzelfde publiek weer aanwezig zijn, alleen zullen ze dan ook al hun vrienden meenemen.

Voor het 30 jarig jubileum van WGT geeft Ghosting een exclusieve reünie concert 20 jaar na hun laatste optreden. De Dark Romantic band bestaat dit keer maar uit twee personen omdat inmiddels de twee andere bandleden overleden zijn. Deze personen worden geëerd door middel van oude video beelden van het optreden van de band op het eerste WGT in 1992. De zanger komt vol ongeloof en enthousiasme het podium opgelopen en laat weten “nooit gedacht te hebben ooit nog op het podium te staan”. Gedurende het hele concert staat hij te genieten en het enthousiasme straalt over naar het publiek. Naast de eigennummers van de band, wordt ook ‘Das Model’ van Kraftwerk gecoverd als zijnde grote inspiratie voor de band. Afsluiter van het concert is ‘Lion King’.

Het is geen publiek geheim dat niet iedereen voor de muziek naar een concert van Grausame Töchter komt. De Dark Electro Punk ligt niet bij iedereen goed in het gehoor. Het is vooral de performance waar de meeste voor komen. En die performance weet Aranea Peel samen met haar vriendinnen weer waar te maken. Uitdagende kleding die gelang het concert steeds vervangen worden voor kleinere exemplaren of gewoon weggelaten werden, zwepen al dan niet samen met een meesteres en uiteraard een naakte hamster en clown op het podium. Zoals gewoonlijk werd er afgesloten met ‘Ich darf das’, waarbij alle dames weer op het podium te vinden waren voor de gebruikelijk dansroutine.

Ook aanwezig bij de eerste editie van WGT was Das Ich. De fans wachten al 15 jaar op een nieuw album en ook dit keer wordt er belooft dat er nu toch echt nieuw werk aan zit te komen. Neemt niet weg dat het publiek nog altijd erg blij met het oude bekende werk. Ook dit keer staan de gebruikelijke stellages met beweegbare keyboards op het podium. De volle zaal laat zich helemaal inpakken en zingt alle nummers mee, waaronder ‘Die Propheten’, ‘Gottes Tod’ en ‘Destillat’.

Vision Video staat voor de eerste keer op WGT en dat laat zanger Dusty Gannon niet ongemoeid. In zijn openingsbetoog laat hij duidelijk geëmotioneerd weten hoeveel het voor de Amerikaanse band betekend om op “heilige grond” op te mogen treden. Ieder lied dat gespeeld wordt krijgt een extra lading door de introductie die gegeven wordt vol met statements. Zo wordt ‘Kandahar’ opgedragen aan alle vrouwen in Afghanistan, waar de zanger gediend heeft in het Amerikaanse leger. ‘Death in a hallway’ blijkt afkomstig te zijn uit frustratie over mensen die moedwillig geld hebben verdient aan de COVID-19 pandemie terwijl de zanger als paramedicus de dood in ogen zag op de gangen van het ziekenhuis. En de oproep om alle mooie dingen in het leven te vieren en te genieten van al die kleine momenten, maken het prachtige ‘Beatiful day to die’ nog mooier. Zo weet de band het publiek haarfijn om hun vingers te winden met hun dromerige Goth Rock / Post Punk. En hoewel de nerveus drentelende stagemanager al tien minuten pogingen doet om de band duidelijk te maken dat hun speeltijd erop zit, wordt het publiek toch nog even toegesproken tot het finale statement onder luid applaus “Keep the scene alive, because it matters!”. De eerste keer op WGT, hopelijk niet de laatste.

Het speciale concert van Deine Lakaien staat helemaal in het teken van het 30 jarig jubileum van het “Dark Star” album. Hetgeen betekend dat Alexander Veljanov en Ernst Horn teruggrijpen naar de begindagen van de band. Dit keer geen aanvullende muzikanten, maar alleen piano, keyboards en elektronica. Het publiek scheid zich tijdens het concert duidelijk in twee groepen. De echte fans waarderen het erg om naast ‘Dark Star’ en ‘Reincarnation’ vele oude nummers te horen die al lang niet meer live gespeeld zijn. Er is echter ook een grote groep die meer bekent zijn met de latere albums en voor wie het concert wat saai aandoet. Halverwege het concert loopt een deel van de zaal dan ook langzaam leeg. Helaas voor deze mensen missen ze daardoor wel een prachtige uitvoering van ‘Love me tot he end’. Deze toegift weet de aanwezigen langdurig kippenvel te geven.

De Balkan Folk Metal van Manntra doet het goed op de Heidnisches Dorf bühne. Ze kunnen rekenen op een groot publiek. Veel nummers waaronder ‘ori ori’ worden haarfijn meegezongen. De charismatische zanger weet het publiek flink op te zwepen. Het enthousiasme van de Kroatische band is een genot om naar te kijken.

Koenix speelt wilde en ruige muziek op gonzende doedelzakken en hamerende drums, ondersteund door het rustgevende geluid van de bouzouki. Hun melodieën en liedjes zijn geïnspireerd op volksmuziek en middeleeuwse melodieën uit hun thuisland Zwitserland. Daarnaast brengen ze ook nog drie danseressen op het podium. Met hun unieke stijl weten ze het publiek energiek aan het springen en dansen te krijgen.

Wederom een geslaagde editie met prachtig festivalweer dat dit keer met 20.000 bezoekers weer op het oude niveau van voor corona zat.