VERSLAG: Ramblin' Roots 2023

Ramblin'Roots 2023

Het Ramblin Roots festival is een festival voor fans van Amerikaanse kwaliteitsmuziek. Tivoli Vredenburg presenteert een mix van singer-songwriters, blues, soul en rock ’n roll. Allen zijn het muzikanten die authentiek hun verhaal proberen te vertellen. De organisatie had het dit jaar niet makkelijk en moet het met twee grote afzeggers doen. The Sonics zeiden een paar weken geleden af. Iris Dement blijkt 's morgens te ziek om te komen. Heel erg blijkt het niet, want Ramblin’ Roots moet het vooral hebben van de hoogtepunten in de kleinere zalen.

De grote zaal begint de dag zittend. Naarmate de avond vordert mag er gedanst worden. Matthews’Southern Comfort is de band rond Iain Matthews. Matthews speelde in Fairport Convention. En woont inmiddels al heel wat jaren in Nederland. Met een Nederlandse band speelt hij een aangename set met voornamelijk oude covers. Dat levert een gezellige sfeer op.

Bywater Call maakt onderweg naar België een tussenstop in Utrecht. Zangeres Meghan Parnell heeft een dijk van een soulstem. Ook zien we twee steengoede blazers, lang uitgestrekte liedjes en een goede gitarist. De link met de Tedeschi Trucks Band is snel gemaakt. Meghan zoekt meer de interactie met het publiek. Als hoog-priesteres sleept ze de zaal mee. Bywater Call maakt daarmee indruk. Een echte ruwe parel die vooral tijdens de cover van Stephen Stills zijn ‘Love The One You’re With’ het dak eraf blaast.

In de grote zaal is Sunny War de meest verrassende artiest van de avond. De zangeres maakte al twee mooie cd's. Vanmiddag speelt ze enkel met een drummer. Sunny speelt zelf akoestische gitaar. Haar liedjes zijn mooi en op sommige momenten komt het spel met drummer goed samen. Bijvoorbeeld bij "Big Baby". Het liedje heeft een Tony Joe White loomheid. Over het algemeen is Sunny War echter iets te veel afwezig aan het mompelen om een uur lang indruk te maken.

Dat kan je van de 75-jarige Bill Kirchen niet zeggen. Kirchen heeft als bijnaam "Titan of the Telecaster". Dat bewijst hij ook. Begeleid door drummer en bassist tovert hij lekkerste liedjes uit zijn hoge hoed en zijn Telecaster gitaar. Kirchen speelt gewoon een uur lang fantastische liedjes. In die eenvoud tekent hij voor het hoogtepunt van de editie. Iets wat zijn muzikale vriend Geraint Watkins dunnetjes overdoet. Watkins’ Gitarist Oliver Darling is de verrassing van de avond. Hij neemt enkele liedjes voor zijn rekening en blaast iedereen weg met zijn soulstrot. Met de gitarist, maar ook swingende saxofonist, swingt en kraakt Tivoli onder regie van Watkins. Ook hier is het de spontaniteit die boventoon voert.

De afsluiting van de avond staat in het teken van de soul. Oude legende Lee Fields vult de grote zaal met een mix van soul en disco. Fields zijn machtige stem kan je hem niet ontzeggen. En als showman doet en levert hij alles wat verwacht mag worden van een soulartiest. Toch mist in de drukke muur van geluid een stukje authenticiteit. Iets dat Jon Allen, hoewel de meest pop georiënteerde artiest van de avond, wel brengt. De Brit timmert ook al wat jaren aan de weg. Als hij op zijn akoestische gitaar een liedje als ‘Mercy’ begint dan grijpt de zanger iedereen meteen. Zijn band zorgt voor een degelijke begeleiding en geeft net dat beetje extra rock. Een waardige laatste act.

Het Americana genre is levender dan ooit. Met nieuwe acts te over die ook steeds grotere zalen veroveren. Ramblin'Roots verrast vooral door aantal oude grondleggers een podium te geven. In Tivoli zijn het uitgedienden als Bill Kirchen en Geraint Watkins die laten zien dat ze als grondleggers aan het Americana genre nog lang niet uitgespeeld zijn. Ramblin Roots zet daarmee weer gewoon een puike editie neer.