De band is amper twaalf jaar bezig en toerde Europa al rond met het Zweedse Clawfinger. Season of the Lonesome werd vorig jaar al in eigen land uitgebracht, maar door het grote succes mikken ze nu op de rest van Europa en dat is zeker geen domme keuze. Het album start sterk met hun single ‘Disco’, waarin synths op een zeer natuurlijke wijze gecombineerd worden met groovy riffs en een enorm verslavend refrein. Het nummer kleeft zo aan je vel dat de verwachtingen vanzelf heel hoog worden. ‘The Ignorant’ en vooral ‘Driver’ hadden in dat opzicht ook wat verder op de plaat mogen staan, want ze bieden ons enkel echo’s van neo-grunge in de stijl van Creed en Nickelback. Gelukkig herpakt de band zich nadien en krijgen we enkel heerlijke rocksongs voorgeschoteld, waar hier en daar een vleugje metal in te bespeuren valt (‘Seasons of the Lonesome’, ‘Not The Only One’, ‘Stereo’). De teksten klinken wel vaak simplistisch en bij de productie van de songs is altijd op veilig gespeeld. Nooit wordt de klassieke afwisseling van strofe en refrein verlaten en nergens vallen solo’s te bespeuren. Maar zoals een hamburger uit een fastfoodketen soms beter kan smaken dan een gerecht in een sterrenrestaurant, klinkt dit schijfje beter dan veel technischere bands. Een labelbaas zou dit instemmend catchy noemen en voor één keer zouden we hetzelfde woord gebruiken om deze sound te omschrijven.
Deze jongens mogen met andere woorden gerust een feestje komen bouwen in onze contreien. Fans van stevig rockwerk zullen dit album zeker kunnen appreciëren. Zoals gezegd moet er wel geen technische hoogdraverij verwacht worden, maar wel een album dat besmettelijker is dan de EHEC-bacterie.
Alex Clare - The Lateness of the HourEén van de meest opvallende muziekontwikkelingen van 2011 is de samensmelting...
This Ends Tonight - In the Open Als je na een half jaar al je eerste grote gigs kan spelen, moet je wel goud...