VERSLAG: Eurosonic Noorderslag 2012

Festivalinfo was aanwezig op Eurosonic Noorderslag 2012 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 83 foto's.

VERSLAG: Marcel Kamphuis  

1234

Eurosonic Noorderslag 2012

De laatste Eurosonic dag begint wederom met sessies in de Plato en Coffee Company. De Noorse band Philco Fiction doet dat erg fijn. Dromerige zang met flink wat elektronische invloeden en een ontzettend goede drummer. (RM)

In de naastgelegen Plato is het voor sommige mensen even schrikken. Het programma zegt dat folkgroep Matthew & The Atlas moet beginnen, maar de schreeuwerige soundcheck bewijst dat we nog met Honningbarna hebben te maken. De instore van de Noorse punkband is voor aanvang al erg legendarisch te noemen; de zanger en cellospeler Edvard Valberg bewijst tijdens de soundcheck namelijk onwijs te kunnen uithalen. Het piepjonge zestal beweegt zich uitbundig op het geïmproviseerde podium en geen plek blijft onbemand. De boodschap van de mannen komt uit 1977, met veel maatschappijkritische teksten. Helaas is het voor het publiek onverstaanbaar, maar de vreemde eend in bijt zal niet snel vergeten worden. (MK)

Het programma loopt ook bij de akoestische sessies in de Graansilo enorm uit. "Weten jullie eigenlijk naar wie jullie nu kijken", vraagt Djurre de Haan aan het publiek. De 30-jarige was voorheen vooral bekend als Alamo Race Track-bassist, maar staat vandaag als Awkward I op het podium. Het publiek komt gelukkig voor geen gekke verrassingen te staan, want de singer-songwriter weet een goed optreden neer te zetten. De blonde Amsterdammer speelt naast eigen nummers ook 'A Mother's Last Words To Her Son' van gospelzanger Washington Phillips. De cover wordt vandaag opgedragen aan zijn moeder, die net als tientallen anderen muisstil aan het luisteren is. (MK)

De mooiste sessie van het festival (een gevaarlijke conclusie, want de zaterdag moet nog komen) komt van Marcus Foster. De Engelsman brengt met zijn rauwe stem en enthousiaste bewegingen een glimlach op de gezichten van de mensen in de Coffee Company. Foster houdt niet van rustig tokkelen op zijn gitaar en zijn stem is niet de breekbare stem die je vaak bij singer-/songwriters hoort. Daarom valt hij op en barst er een groot applaus en gejoel los na zijn sessie. (RM)

Bij Veronica Falls was dat een stuk minder het geval. De Plato staat ook aardig vol, maar echt overtuigen kan de band niet. Het is alsof ze een keer of vier hetzelfde liedje net iets anders spelen. Wie wel overtuigend is, is Baxter Dury. Altijd en eeuwig blijft hij ‘de zoon van’, maar hij laat zien daar geen enkel probleem mee te hebben. De single Isabel is het lied wat het hele festival in je hoofd zit. (RM)

Dan het avondprogramma. Het Zweedse popduo Niki & The Dove staat vandaag voor het eerst in Nederland. De zangeres en toetsenist worden aangevuld met een drummer en danseres en hebben helaas een tegenvallende hoeveelheid kijkers aangetrokken. Het winnen van een BBC Sound of 2012-prijs heeft blijkbaar (nog) niet zijn vruchten afgeworpen. De onuitgebrachte nummers worden zonder onderbreking voorgeschoteld en hierdoor is er weinig ruimte voor spontaniteit. En hoewel de groep nog nat achter de oren is is het speelplezier vandaag helaas ver te zoeken. Misschien is het publiek niet de enige die meer van het debuutoptreden had verwacht. (MK)

Terwijl Groningen gisteren mooie locaties liet zien, blijkt vandaag dat het ook anders kan. Emeli Sandé staat in een tent waar normaal gesproken een coverband zorgt dat er op een buurtfeest een polonaise gelopen kan worden over de houten vloer. Daarnaast staat de tent slechts voor een kwart vol. Het grootste deel van de mensen staat ook nog eens ongeïnteresseerd naar het podium te staren waar Sandé een erg goede set speelt. Maar eerlijk is eerlijk: het kan niet alleen aan het publiek liggen dat het niet aanslaat. Sandé, maar vooral haar band, mogen ook wel iets meer uitstralen dat ze er een toffe avond van willen maken. Locatie, publiek en artiest komen vanavond niet samen. (RM)

Tegenover de meest gruwelijke locatie van het festival ligt het Platform Theater. Terwijl op het ene podium Someday een aardige set aan het afsluiten is, maken de mensen zich aan de overkant klaar voor Mr. Polska. Druk is het niet, mogen we zeggen. En dat is gek. Rapper Polska heeft twee nummers nodig om op gang te komen, maar zorgt voor een feestje in de kleine zaal. En na die twee nummers eet het publiek uit zijn hand. Moeten ze springen op de stevige beats? Dan springen ze. Moeten ze zitten? Dan zitten ze. Prima show dus, rijp voor groter publiek. (RM)

The Hype begint op het andere podium, maar het is het tijd om te vertrekken. De tocht door de stad kenmerkt zich door rijen bij We Were Evergreen en DVA dus volgt het besluit om naar de Der AA-Kerk te gaan. Het optreden van vanmiddag door Marcus Foster smaakt naar meer, maar in de kerk wordt het niet helemaal waargemaakt. Natuurlijk, het is nog steeds goed, maar zelfs een groot deel van zijn grappen zijn exact hetzelfde. Doordat de set in de kerk maar een half uur duurt, is die ook grotendeels gelijk aan de set in de Coffee Company. (RM)

Wie wel overtuigt is Mirel Wagner. De Finse met Ethiopische roots speelt in het Kruithuis een verzorgde, rustige en donkere set. Als ze haar gitaar niet nodig heeft, dan zal ze die ook zeker niet aanraken en het lijkt alsof ze bij elk woord goed nadenkt over de manier waarop ze haar klank aan de zaal gaat laten horen. Als er halverwege mensen weggaan, kijkt ze even verschrikt op, maar de plaatsen worden al snel opgevuld door nieuwe luisteraars. Het blijft tot het einde boeiend en ook vanavond blijkt dat de programmering klopt. In een donkere zaaltje met een aandachtig publiek is Mirel Wagner op haar best. (RM)

De avond eindigt vervolgens in Simplon, waar Clock Opera een set weggeeft waar je vrolijk van wordt. De vergelijking met Elbow kan de prullenbak in, maar wanneer namen voorbij komen als Arcade Fire dan weet je dat het goed zit. Aanstekelijke nummers die van begin tot eind kloppen en een zelfverzekerdheid die ze uit laat steken boven alle Britse bands die hetzelfde proberen. Te zien op festivals in de zomer, dat lijkt een zekerheid. (RM)

1234

FOTOGRAFIE: Marcel Poelstra  

1234567
Yori Swart foto Eurosonic Noorderslag 2012 Yori Swart foto Eurosonic Noorderslag 2012 Yori Swart foto Eurosonic Noorderslag 2012 Jape foto Eurosonic Noorderslag 2012 Jape foto Eurosonic Noorderslag 2012 Jape foto Eurosonic Noorderslag 2012 Anna Aaron foto Eurosonic Noorderslag 2012 Anna Aaron foto Eurosonic Noorderslag 2012 Anna Aaron foto Eurosonic Noorderslag 2012 A Silent Express foto Eurosonic Noorderslag 2012 A Silent Express foto Eurosonic Noorderslag 2012 A Silent Express foto Eurosonic Noorderslag 2012
 
1234567
 
festival logo

TIËSTO OP CULTUURNACHT BREDA 2012Een van wereld's beste dj's DJ Tiësto trad op in zijn hometown Breda. Hier...

festival logo

OUD EN NIEUW FESTIVAL - 01/12 - EFFENAAR De avond begon met catchy garagepop van Mozes and The Firstborn en ging na de...