Het trio Black Bombers uit Birmingham maakt garagerock/protopunk in zijn zuiverste soort. De band is wars van trends en heeft een broertje dood aan hipheid. Het sobere drumgeluid van Dave Twist en de ronkende baspartijen van Darren Birch vormen een solide basis voor de gitaarpartijen en het rauwe stemgeluid van Alan Byron. Een bandgeluid zonder enige opsmuk, rechtstreeks uit de garage.
Het scheelt dat de bandleden een karrenvracht aan muzikale ervaring hebben opgedaan in de afgelopen decennia. Als bandlid van The Prefects, Gunfire Dance en The Godfathers of als inhuurkracht voor Walter Lure en Brian James. Naast hun eigen muzikale bagage stopt Black Bombers een flinke dosis Detroit-rock (MC5, The Stooges) en protopunk (Larry Wallis’ Pink Fairies en een vroege incarnatie van Motörhead) in hun muziek. En die combinatie werkt prima.
Na het uitbrengen van één album en twee singles is Vol 4 een passende titel voor de nieuwste release: een EP met zes tracks waaronder één cover. Bij de openingstonen van het overtuigende ‘Day After Day’ druipen de energie en overtuigingskracht uit de speakers. Daarmee is de toon gezet. De band zet in ‘Relentless’ nog een paar tandjes bij.
‘Animals ‘n’ Cages’ dendert voort als CCR’s ‘Fortunate Son’. En de instrumentale rumble ‘Gnarley’ klinkt als een ode aan gitaarheld Link Wray. Op ‘Sometimes’ spelen het zuigende gitaarwerk en het onvaste stemgeluid van Alan Byron de hoofdrol.
De afsluitende track ‘Hair Of The Dog’ is een verrassende cover van Paisley Underground band Green On Red: ”A shot of whiskey, a shotgun…..”. Dat Black Bombers een sterke cover in huis heeft, bewees de band al eerder met de Record Store Day uitgave van ‘Raw Ramp’, die het origineel van T-Rex moeiteloos overtreft.
Met de EP Vol4 heeft Black Bombers opnieuw zwart goud in handen. Black Bombers bewijst hiermee dat ze thuishoort in de garage, maar de motor mag uitblijven deze keer!
Stijn Charpentier - We Willen AllesNaast de laptop van uw recensent pronkt een koffiebeker. Langzaam verplaatsen...
Bruce Springsteen - Springsteen On Broadway Tot een aantal jaar geleden was ‘The Boss’ zo`n typisch Amerikaanse muzikant...