Onlangs bracht Monds-Watson met Grim Town haar tweede album uit onder de naam SOAK. Grim Town laat zich beluisteren als een soort conceptplaat over de huidige staat van het Verenigd Koninkrijk, maar dit komt vooral door de stem die ons aan het begin van het album welkom heet in de trein naar Grim Town. De trein is alleen bedoeld voor mensen met een uitkering of minimumloon en mensen die alle hoop achter zich gelaten hebben. Dit zou kunnen slaan op Monds-Watsons geboorteplaats, maar je kunt dit natuurlijk ook doortrekken naar de rest van het Verenigd Koninkrijk.
Muzikaal gezien klinkt Grim Town nogal melancholisch, dit komt vooral door de nogal somber klinkende stem van Monds-Watson, die mooi contrasteert met de rijke arrangementen. Monds-Watson doet qua zang soms wel wat denken aan Courtney Barnett, maar dan somber in plaats van verveeld. De muziek heeft bij vlagen wel wat weg van Badly Drawn Boy, maar er is ook een duidelijke jaren ’80 invloed te horen.
‘Get Set Go Kid’, het eerste liedje op Grim Town, bevat tegen het eind een mooie klarinet-partij, die ook wel op een latere plaat van Talk Talk had kunnen staan. Sowieso zijn er op het album veel blazers te horen. Het beste voorbeeld hiervan is het nummer ‘Maybe’, maar ook in ‘Fall Asleep/Backseat’ en ‘I Was Blue, Technicolur Too’ horen we veel koper.
In ‘Everybody Loves You’, de eerste single van het album, wordt juist een strijkarrangement gebruikt, net als in ‘Deja Vu’, ‘Valentine Schmalentine’ en ‘Missed Calls’. Vooral in ‘Everybody Loves You’ en ‘Deja Vu’ contrasteren de weelderige strijkers mooi met de vrij rauwe stem van Monds-Watson.
Opvallend genoeg is tussen alle mooi aangeklede nummer juist het meer verstilde ‘Crying Your Eyes Out’ een van de hoogtepunten op Grim Town. Andere hoogtepunten zijn het meer poppy ‘Life Trainee’ en het vrij stevige ‘Maybe’. Alles bij elkaar levert SOAK met Grim Town een prima vervolg op haar succesvolle debuut van vier jaar geleden.
Trixie Whitley - LacunaAl bij de eerste klanken van het derde album van Trixie Whitley hoor je dat...
Frank Carter & The Rattlesnakes - End Of Suffering Wie kent tegenwoordig Gallows nog? Je weet wel, de band die na Grey Britain...