Nog even terug naar ‘Yéké Yéké’. Het werd geschreven toen Kanté illegaal in Parijs verbleef en zo wist hij Afrikaanse met Europese muzikale invloeden te vermengen. Waarom vertel je dit alles, zal je denken? Wel, het zijn meer dan genoeg punten die Mory Kanté en Nakany Kanté gemeen hebben. Nakany deelt niet alleen dezelfde achternaam, ze is eveneens geboren in Guinee. De inmiddels 28-jarige zangeres vertrok in 2009 naar Europa, weliswaar naar Barcelona, waardoor de muziek waarmee ze opgroeide eveneens werd vermengd met Europese invloeden. Beiden muzikanten kregen in hun jeugd ook nog eens Malinese muziek mee. Nakany omdat haar geboorteplaats Suigiri tegen de grens met Mali ligt en Mory woonde vanaf zijn vijftiende een paar jaar in de hoofdstad van Mali.
Nakany`s derde album De Conakry A Barcelone, is een mengsel van haar Afrikaanse roots en haar liefde voor het Europese vaste land, ofwel Spanje. Ze nam voor het album muziek op in Conakry en Barcelona. Hierbij werkte ze in Barcelona met andere muzikanten en een ander instrumentarium, dan bij de muziek die in Guinee werd opgenomen. De gitaar en percussie spelen aan beide kanten een grote rol. Verschillen hoor je vooral terug wanneer je bijvoorbeeld het typische geluid van de West-Afrikaanse balafoon (een soort marimba) hoort.
De Westerse en Afrikaanse invloeden dansen op het album subtiel om elkaar heen. Zo zou je in het intense ‘Ikanawa’ Fado kunnen horen, terwijl in het kabbelende ‘Monoté’ een Afrikaans zusje van ‘Waiting On A Friend’ van de The Rolling Stones huist. En herkennen we in opener ‘Faden Sawo’ blueselementen? Spaanse invloeden horen we het meest terug op de speelse afsluiter ‘La Paix’, waarbij opvalt hoe spontaan dit feestje lijkt te zijn ontstaan. Het hoogtepunt is het uptempo, vrolijke en uitermate dansbare ‘Samedi’, waarbij in verschillende talen wordt gezongen. Het is ook meteen de beste link naar Mory Kanté. Leg zijn eerdergenoemde hit er maar eens naast.
Het album is bijzonder divers. Naast de meer dansbare tracks wordt er regelmatig teruggeschakeld, bijvoorbeeld op het mijmerende ‘Papada’ of het dromerige ‘SIA’, wat door het repeterende spel op de balafoon, een haast hypnotiserende werking heeft. ‘Karogbé’ trekt de aandacht door het contrast tussen een kabbelend gitaartje en de tegendraadse drums en ritmewisselingen. Het biedt een opvallende omlijsting van Nakany`s typisch Afrikaanse vocalen.
De Conakry A Barcelone combineert het beste van twee werelden en weet zich door zijn toegankelijke karakter geruisloos in je brein te nestelen. En daar hoef je, net als bij ‘Yéké Yéké’, niet eens een doorgewinterde liefhebber of Afrika-kenner voor te zijn.
Frans van Deursen - Motel Coyote Frans Van Deursen is een waar multitalent. Hij dwaalde een jaar door de...
Skeletal Remains - The Entombment Of Chaos Op een originele noot of riff hebben we Skeletal Remains nog niet kunnen...