Het loslaten van hun gezamenlijke droom heeft Chuck Johnson wel geïnspireerd tot het maken van The Cinder Grove, een album met muzikale herinneringen aan verloren plaatsen. De herinneringen aan door brand verwoeste natuurgebieden en door gentrificatie ontheemde stadswijken leveren een album op vol desolate klanken.
Chuck Johnson bedient zijn pedal steel gitaar, een elektronisch Yamaha orgel en synthesizers. Vrouwlief Jakobsons staat hem bij op viool. De andere instrumentale bijdragen komen van Sarah Davachi (piano), Hilary Lewis (viool) en Crystal Pascucci (cello).
De pedal steel gitaar van Johnson vervult de hoofdrol op The Cindr Grove. Het album bevat vijf filmische soundscapes in mineur. Door het achterwege laten van percussie krijgt het geheel een vloeiend karakter.
Chuck Johnson gebruikt invloeden uit ambient en neo-klassiek en roept bij tijd en wijlen het instrumentale werk van David Sylvian en Robert Fripp (op hun Gone To Earth) in herinnering. Ware het niet dat op die laatste dubbelelpee nog songstructuren aanwezig zijn die iets van dynamiek meegeven aan de soundscapes. Iets wat op The Cinder Grove volledig achterwege blijft. En dat is teleurstellend om te constateren.
Door het gebrek aan dynamiek gaat het spanningsloze album aan eenvormigheid ten onder. Die enkele keer dat de golvende gitaarpartijen worden begeleid door cello en viool levert meteen de mooiste passages op. Maar die momenten zijn te spaarzaam.
The Cinder Grove is hooguit de ideale muziek voor in je hangmat op een lome zomerse dag. Maar het consumeren van The Cinder Grove tijdens lange (nachtelijke) autoritten wordt ten strengste afgeraden. Want daarvoor is het album simpelweg te slaapverwekkend!
WÖR - About TowersOoit weleens afgevraagd hoe je vroeger kennis kon nemen van nieuwe, populaire...
Omar Sosa - An East African Journey De interactie van muziek tussen Cuba en het Afrikaanse continent is altijd...