Na het spannende, maar wat donkere rock-album Golum [2022] experimenteren zij op hun laatste album met koorklanken. Uiteraard in het Latijns, Italiaans en Engels volgens de werkwijze van Moonchy. De daarbij gepaard gaande ambient soundscapes brengen ons van het Oosten naar het Westen, waarbij het lijkt alsof je je in een bedwelmende droom bevindt. Al direct vanaf ‘Wild Eye’ (Intro)’ raak je in een muzikale extase waar je niet uit kunt ontsnappen.
Het immer schuivende ‘Numilla’ en de tribal klanken van ‘The Goldsmith’ leiden naar ‘Shangri La’. De vallei in het Kunlun gebergte, waar eeuwige verlichting en geluk heerst, ontvangt ons met een magistraal geluid. Ook al lijkt het alsof zij het gevonden hebben, de locatie kunnen zij niet met ons delen, aangezien de inwoners van deze verzonnen plek er alles aan doen om je deze te laten vergeten. Zo wordt je door een ‘Mirage’ geleidt, waar een door fluit gedomineerd orkest je in verwarring brengt. Het ritmisch, angstaanjagende ‘Farsfars’ en het sfeervolle ‘Salutatio’ brengen je terug naar jouw eigen wereld. Op de donkere klanken van ‘Road Of Sand’, wordt de luisteraar weer naar het startpunt gebracht; ‘Wild Eye (Epilogue)’en Shangrli La (Reprise)’ sluiten namelijk het album af.
Moonchy & Tobias weten wederom hun muzikale spanne te verbreden. Het is werkelijk ongelooflijk hoe zij in een dik half uur een sfeer kunnen neerzetten, waar je keer op keer naar terug verlangt. Op hun zesde album hoor je dat zij nog lang niet klaar zijn met het verkennen van hun eigen gecreëerde muzikale landschap. Brachten zij maar elke week iets uit om ons even te verbeelden in ‘Shangri La’ te zijn.
Will Sheff - Nothing Special Will Sheff loopt al enkele jaren met de gedachten rond om zijn band...
Lara Taubman - Kentucky Light Het is wel interessant hoe een hete dag in juli kan zorgen voor een album vol...