We hoeven er niet moeilijk over te doen, BFL#3 bevat in amper een half uurtje acht pompende no nonsense bluesrocktracks die behoorlijk vintage klinken, maar wel een pak meer pit hebben dan we soms van het genre kennen. Juist die punky attitude van de acht energieke songs maakt dat BFL#3 een prettig album is om naar te luisteren. Het is ongeveer een mix van alle helden van de ‘doodskalender’ met iets van George Thorogood en Johnny Winter.
Middelpunt van de muziek is de stem van kernlid Bo Hudson en de alom aanwezig mondharmonica van HarpAttack Pete dat op een stevige strakke basis laat horen dat er ook in dit platgespeelde genre nog volop te genieten valt. Of het nou snelle stompers zijn als ‘Legends’ , ‘Trouble’ en ‘Gotta Bleed’ of de wat langzamere tracks als ‘It Won’t Be Easy’ en ‘What’s The Matter’, het klinkt allemaal even smerig. Als Bo Hudson ons in ‘Legends’ meegeeft dat zijn gun geladen is en dat hij klaar is om te vuren weten we dat we het allemaal niet al te letterlijk moeten nemen en dat enige ‘geladen’ teksten horen bij dit soort vuige muziek.
Het derde album van Bacon Fat Louis is leuk voor de bluesliefhebber die het allemaal wat pittiger wil horen. Dat Bo Hudson en zijn twee (nieuwe) maten ons voorschotelen is weliswaar oude wijn in nieuwe zakken, maar toch klinkt het erg lekker. De heren nemen zichzelf daarbij niet al te serieus en dat is ook nog eens mooi meegenomen.
Pond - '9' Het Australische Pond is in 2008 opgericht door Kevin Parker, de muzikant...
Hiatus Kaiyote - Mood Valiant De Duitse filosoof Friedrich Nietzsche sprak ooit de legendarische woorden:...