Built To Spill komt nu via Sub Pop met haar nieuwe album When The Wind Forgets Your Name op de proppen. Constante factor Doug Martsch (gitaar, zang keyboards) is uiteraard weer van de partij. De band bestaat verder uit Le Almeida (drums en percussie) en Joao Casaes (basgitaar). De pianoklanken zijn van Josh Lewis.
De weemoedige sound op When The Wind Forgets Your Name zweeft ergens tussen het geluid van Mercury Rev, Galaxie 500 (‘Elements’) en Neil Young, inclusief de gitaarerupties van Crazy Horse. De titel When The Wind Forgets Your Name staat symbool voor de thematiek op het album. Het draait op de plaat om dromen, al dan niet vergeten herinneringen, verwrongen gedachten en halve waarheden.
Het album begint met het van een weerbarstige gitaarriff voorziene ‘Gonna Lose’: ”Tell me again about this memory, are you sure you didn’t see it on tv, do I need tot tell you what you’re gonna lose”. ‘Fools Gold’ is een fijne opvolger maar ‘Rocksteady’ is een nietszeggend niemendalletje. Gelukkig is Built To Spill met ‘Spiderweb’ weer bij de les. Met ‘Never Alright’ werpt de band de luisteraar weer terug naar de periode begin jaren negentig toen alternatieve gitaarmuziek (indie, grunge en collegerock) de dienst uitmaakte.
Na regen komt zonneschijn bij Built To Spill want na ‘Never Alright’ volgt ‘Alright’ waarop de Mercury Rev associatie goed te horen is: ”Isn’t it strange we’re still strangers inside”. Het album sluit af met het ruim acht minuten durende ‘Comes A Day’ dat langzaam ontaard in een onstuimige rocker in Crazy Horse style!. Mooie toevoeging aan een toch al imposante discografie.
Sharon van Etten - We`ve Been Going About This All WrongDe uit Belleville, New Jersey afkomstige singer-songwriter Sharon Van Etten...
Joan Shelley - The Spur Het was zeer de vraag hoe Joan Shelley het prachtige album Like The River...