Mantah werd opgericht door gitarist Bart Vandeportaele (ex-Spoil Engine) die na enige tijd een samenwerking met zanger Sven Herssens begon. De toevoeging van nog drie muzikanten maakten in 2020 de band compleet. Mantah was geboren.
Wat Mantah in ieder geval enigszins onderscheidend maakt is dat het flink wat industrial invloeden in haar muziek gebruikt en hier en daar wat electronica heeft toegevoegd. Daarnaast ontbreken de zoetsappige emo-refreintjes - wat op zich al een pluspunt is - maar klinken de nummers zonder uitzondering toch lekker catchy en kun je de refreinen al snel meebrullen, wat natuurlijk voor een groot deel de verdienste is van Sven Herssens die een heel palet aan vocale kwaliteiten laat horen. Ondanks dat de band vaak gelinkt wordt aan de betere namen in het genre (Korn, Slipknot) klinkt Mantah toch echt wel anders en lekker eigen. Er wordt amper geflirt met hiphop-invloeden (alleen in de afsluiter ‘Am I’ en het begin van ‘Abstain’) en daardoor blijft het vooral lekker toegankelijke en zompige metal.
De eerste twee songs (‘Drown’ en ‘Game over’) komen als een stoomwals binnen denderen en het zijn ook hier de sterke meezingbare refreinen die de strijd aangaan met de logge riffs. Hierdoor is de toon gezet en geeft de band ons zesendertig minuten lang amper rustpunten (op het broeierige ‘In Vain’ na). Helemaal niet erg, want zo hoort een echte beukplaat te klinken en als de band met ijzersterke nummers als het ritmisch afwisselende ‘Dead Inside’ gaat strooien, kan de plaat al helemaal niet meer kapot.
Wanneer je even dacht dat Nu-metal zijn langste tijd heeft gehad, dan heb je buiten Mantah om gerekend. Het Belgisch vijftal geeft met Evoke het genre een nieuwe boost. Prima plaat.
Drenalize - Edge Of TomorrowWanneer je het artwork van het tweede album van Drenalize onder ogen krijgt...
Solitude Within - When Kingdom Falls Meer dan vijf jaar geleden zag het uitstekende debuutalbum van Solitude...