Bij het begin van de plaat Binary Blues denk je al ”mmmh”. Dit is anders dan anders en zeker geen standaardplaatje. We horen een warme, donkere countrystem die begeleidt wordt door harde elektronische beats. Het eerste nummer ‘Burry Me Not In The Lone Prairie’ weet daarmee de aandacht te trekken. Het opvolgende ‘Listen To My Song’, waarin John ook zingt: “Don’t listen to my song”, is meer tegendraads en zwaarder aangezet door de duistere synths en een staccato flow. Die werkt daardoor eerder afstotend dan het weet te binden. Ook in ‘For The Good Of The Hive’ is de sound industrieel en tegendraads.‘Song For Pluto’ laat daarentegen horen dat John een hele prettige stem heeft. Opvallend is ‘Hier Steht Der Stein’ dat klinkt als een gedicht, dat vermengt met elektronische beats, als een rede van een dictator wordt ervaren. ‘Old Ones Into New’ start met een rustige baslijn, aangevuld met ruimtelijk gitaarspel. De zang is declamerend en monotoon. Wat het toch weer grauw en koud maakt. Afsluiter ‘Twenty-Five Seconds’ duurt ook precies vijfentwintig seconden en klinkt alsof je en radiozender aan het zoeken bent.
Binary Blues is overduidelijk een undergroundplaat waar nog veel meer uit te halen valt, want de stem van John is bij een andere muzikale begeleiding goud waard. In de setting van Elephant Dials is het echter ruw ijzer.
No Angry Young Man - Rise AgainWanneer je negen jaar lang niets van je laat horen is de albumtitel Rise...
De Toegift - De Toegift Eind januari van dit jaar werd de Zeeuws/Brabantse band De Toegift door...