Na een eerder bezoek aan Belfast, waar het prachtige 'Limestone Road' van zijn vorige project Lichtbreuk is ontstaan, is hij in het voorjaar van 2024 naar Parijs gegaan om een beetje tot rust te komen, maar het idee om daar, geheel volgens het kunstenaarsideaal, de allermooiste kunst te scheppen liet hem geen moment los. Er bestonden al enkele ruwe schetsen van teksten en liedjes, maar eigenlijk bevond Corjanus zich creatief gezien op een dood spoor met het treinstation Gare du Nord al in zicht. De situatie werd er niet beter op toen hij onderweg in de metro zijn koffer kwijt raakte. Nog nooit heeft iemand in Parijs een verloren koffer teruggevonden, maar omdat er enkele exemplaren van zijn vorige album in zaten wist men de rechtmatige eigenaar te traceren. Het was als het ware zijn eigen muziek die hem redde.
Gesterkt door zoveel geluk kwam het nieuwe materiaal hem letterlijk aanwaaien. Hij hoefde de rondfladderende ideeën alleen maar uit de lucht te plukken, op te schrijven, uit te werken en op te nemen. Het heeft geresulteerd in dertien titels die op Een Melancholische Dans Door De Nacht terecht zijn gekomen. In de melancholische droompop van 'Maison Blanche I' kondigt hij zijn muzikale reis aan en neemt daarbij de luisteraar mee naar zijn avonturen in Parijs.
Na diverse dichtbundels en ook enkele muziekalbums heeft Corjanus een bijzondere combinatie weten te vinden waarin zijn gedichten op een toegankelijke manier met muziek zijn verweven. Naast akoestische en elektrische gitaren, toetsen en midi-bass verzorgde hij zelf alle vocalen en horen we hem zelfs terug in een door hemzelf geproduceerd koor met Arjen en Anna-Carlijn. De pakkende eighties-synths in 'Spiegelvrees' en 'Mijn Dagen In Parijs' zorgen voor het luchtige karakter maar 'De Ontdekking Van De Hemel', een verwijzing naar het meesterwerk van Harry Mulisch, en 'Een Vriend' laten een heel andere, zelfs weemoedige kant van de veelzijdige kunstenaar horen.
Dikwijls komt een thema als vergankelijkheid aan de orde maar Corjanus slaagt er desondanks in om het toegankelijk te laten klinken en zeg nou zelf, niemand verlangt naar het 'Eeuwig Leven' want al je vrienden gaan dood. Het is de wijsheid van een jonge dromer met een realistische blik die er maar nauwelijks in slaagt om alle kunst op te slaan in zijn hoofd. Na een allesbehalve vlekkeloos verlopen reis heeft Vincent Corjanus met Een Melancholische Dans Door De Nacht een prachtig album afgeleverd dat hem weer op het juiste creatieve spoor heeft gebracht.
Buzz Ayaz - Buzz AyazAchter de exotisch klinkende naam Buzz’ Ayaz gaat een kwartet muzikanten...
Red Lorry Yellow Lorry - Driving Black De eerste kennismaking met de band Red Lorry Yellow Lorry was via een...