Het begint allemaal tamelijk onschuldig. Opener ‘Acceptable Experience’ heeft een prettig in het gehoor liggend jaren-negentig, synthetisch basloopje, waarna Susman zingt over een psychedelisch orgeltje: “Turning back to an imaginary hearse / Two white horses pulling towards the door / You’re too late to write the book!”. Zij vervolgt met het prachtige refrein “I want to be the one still dancing when the lights come on” op ‘Lamplighter’, waar wederom bas, drums en orgel hoogtij vieren. Als vervolgens ‘Cut It Like A Diamond’ wordt ingezet, denk je weer recht-toe-recht-aan psychedelische rock aan te gaan treffen, ondersteund door een monotone basloop. Als je dan halverwege - net als je denkt dat het nummer voorbij is - een verscheurende saxofoonsolo hier overheen hoort gaan, begin je toch te denken dat er meer van dit soort momenten aan zit te komen.
Het experimentele ‘Memorial Waterslide II’ bevestigt die gedachte: het lijkt net alsof je je geblinddoekt in een andere ruimte bevindt. De saxofoon; de donkere drone en de erratische percussie maken het een spookachtig geheel. Dat geldt, in iets mindere sinistere mate, even later ook voor het mysterieuze piano-gevoede ‘False Landing’ en het helder klinkende ‘I Have Been Alive’. Experiment te over, waardoor de droompop van ‘Book Stall’ ( “collectors and their collections, what becomes of them, what meaning remains”) en het folky ‘Horse Head Pencil’ haast normaal klinken.
Susman en Simms weten als Memorials met Memorial Waterslides gedenkwaardig te debuteren. Hun werk voor filmmuziek en installaties heeft hen experimentele vaardigheden meegegeven, die ze hier vol inzetten. Je wordt als luisteraar allerlei kanten op geslingerd, maar uiteindelijk kom je weer goed terecht. Je krijgt het idee dat dit album zijn tijd iets vooruit is.
Dirk Maassen - Inception Dirk Maassen is een Duitse neoklassieke componist en pianist die aan...
Boeckner - Boeckner! Het is niet makkelijk om de naam van de groep op de cover te ontmaskeren. Wat...