Waar Death Jokes II het singer-songwriteralbum is (in het verlengde van het werk van Chad VanGaalen), is Death Jokes de geknipte en geplakte hiphopversie van de eerste. Twee kanten van één en dezelfde medaille.
Death Jokes is een fraai staaltje huisvlijt. Damon McMahon bespeelt zowat elk denkbaar muziekinstrument zelf en experimenteert er lustig op los met allerhande digitale en analoge apparatuur. Dat levert een relaxt maar ook vervreemdend album op.
Van de samples van stand-up comedians Lenny Bruce en Richard Prior en een hiphopproducer/mc J. Dilla in opener ‘Death Jokes’ tot de rond een sample van Type O Negative (‘Black No. 1’) opgebouwde track ’Ian’. Amen Dunes toont zich op Death Jokes een avant-gardistische singer-songwriter bij wie het hiphopvirus door de aderen stroomt.
Door zich niets aan hokjes gelegen te laten liggen, levert Amen Dunes een klein meesterwerk af. Daarop wordt hij bijgestaan door geestverwanten als jazzbassist Sam Wilkes, de Britse producer Kwake Bass (drums, vocals), cellist/violist Samuel Runsteen en de Zweedse multi-instrumentalist Christopher Berg. Ook Money Mark (van Beastie Boys faam) komt nog even voorbij met zijn Casio op de track ‘Exodus’.
Amen Dunes draagt het album op aan de in 2023 tragisch omgekomen filmmaker en fotograaf Ross McDonnel die verantwoordelijk was voor de fraaie zwart-witfoto op de achterzijde van de albumhoes. De foto’s van Ross McDonnel van de straatjeugd in de betonwijk Balllymun in Dublin vormden voor Damon McMahon een belangrijke inspiratiebron voor het album. Het is dan ook niet voor niets dat het onlangs postuum verschenen fotoboek van McDonnel dezelfde titel draagt als één song op het album: ‘Joyrider’.
Jessica Pratt - Here In The PitchHaar vierde album Here In The Pitch heeft Jessica Pratt al in het...
Sinkane - We Belong Daar zit je dan als recensent die gewend is zich op te houden met metal en...