Op Afterwords maakt de band post-grunge muziek in een rockjasje. De nummers op de cd zijn misschien het beste te definiëren als nummers in de stijl van Live, maar dan zonder extra poespas. Stuk voor stuk zijn de nummers gladgestreken afgeproduceerd tot een zeer luistervriendelijke, radiovriendelijke, arbeidsvitaminen mix.
Prima muziek om mee rond te rijden over de snelweg, bomen om te zagen, of achter de lopende band steeds dezelfde handelingen op te verrichten. Geen muziek om echt honderd procent naar te gaan luisteren. Daarvoor vallen de nummers ook niet genoeg op tussen willekeurige andere radiorock. Vooral de zang van de zanger is hierbij onopvallend. Op een lui nummer als ‘Bearing Witness’ is een soort ongedefinieerde variant van Jon Bon Jovi te horen, op andere nummers komt er een Bowie-achtige trilling in de stem, maar nooit zingt Ed Roland echt de sterren van de hemel. Opvallend is ook dat (misschien daarom wel) de vocalen niet echt boven de muziek uitkomen.
Waarom het niet echt luistermuziek is komt ook naar voren bij nadere bestudering van de teksten. Zo zingt de zanger op het hoogtepunt van het album, het nummer ‘Hollywood’, schijnbaar eindeloos “Yeah, Hollywood. You know I love you more than one man should. Yeah, Hollywood. Well kiss me kiss me good.”
Collective Soul is er in geslaagd een degelijke werkplaat neer te zetten voor een groot (Amerikaans, ik vrees nog steeds niet Europees) publiek. Een cd vol niemendalletjes en een hoop rock-moves. Geen grote toegevoegde waarde, maar wel lekker wegluisterend.
Spice Girls - Greatest HitsHet is alweer tien jaar geleden dat Posh Spice, Baby Spice, Sporty Spice,...
Vesania - Distractive Killusions De Poolse black metal band Vesania komt met een nieuw schijfje naar buiten....