RECENSIE: Clemm - The Tristan EP

clemm-tristanep
2004-08-27 Met de opmars van de personal computer werd het steeds makkelijker om zelf muziek te maken. Eerst nog alleen met simpele geluidjes, maar vandaag de dag kan je een compleet orkest uit je pc of macje toveren. Dat er vervolgens, dankzij de verspreidmogelijkheden van het internet, ook nog manieren zijn om een publiek te krijgen voor dit soort releases is zowel een zegen als een ramp. Want, hoe vind je als welwillende muziekliefhebber op zoek naar nog onontdekte juweeltjes deze juweeltjes nog tussen al deze duizenden computermuzikanten? Dat is flink zoeken, want vaak zie je door de bomen het bos niet meer. Bovendien is het bij de meeste van deze muzikanten, als je ze zo al kan noemen, niet meer dan terecht dat ze onontdekt zijn en blijven. Soms springt er een artiest uit, die het echter wel verdiend om een breder publiek te krijgen. Zoals een Spinvis bijvoorbeeld. Of een Clemm.
Niet dat Clemm net zo uniek of briljant is als Spinvis, maar Willem Janssen (hij is Clemm) verdient het zeker om een breder publiek te krijgen. Dat verdient hij door zijn zojuist verschenen debuut EP, ‘The Tristan EP’. Gebaseerd op het onderwerp voor zijn scriptie, het welbekende en tragische liefdesverhaal van Tristan en Isolde. Je ziet Willem, na weer een avond artikelen lezen over het prachtige en trieste verhaal, al zitten op zijn zolderkamertje. Hij kijkt naar buiten, ogen nat van ontroering over Tristans lot, melancholiek dat hij weer een avond alleen thuis zit, omdat die scriptie toch een keer af moet. Computer binnen handbereik, alswel een akoestische gitaar. Buiten is het nat en koud. Willem drukt op ‘record’, en speelt wat op zijn akoestische gitaar. Hee, dat klinkt mooi. Precies de melancholie en tristesse gevangen die er door mij heen gaat, na het lezen van die artikelen. ‘this is for the noble of heart/this is for the dreamers of dreams/for everyone who understands how true love feels’ zingt hij zelf, en laat daarmee niets te raden over. Door het geheel met wat elektronica en een drumtrack te larderen komt de naam van Múm al gauw bovendrijven, alleen is Clemm even wat minder vertraagd en zingt hij door een vocoder. Ook namen als Sigur Ros en Aphex Twin’s rustigere werk komen naar voren bij het beluisteren van dit stief kwartiertje durende EPtje.
Willem wordt geholpen door een aantal muzikale gasten (we noemen een Arjen van Wijk van This Beautiful Mess) en wordt daarmee tot grote hoogten gestuwd. Uitschieter is het nummer ‘Sensus el imaginalio’ waarin zangeres Sharon Quak (Electric Honey) het nummer naar zich toetrekt en het net die afstandelijke maar zwierige zang meegeeft waar het nummer om vraagt. Nadat Van Wijk je dromerig heeft toegezongen en je vol melancholie en genot uit het raam hebt gekeken naar de bedrijvige wereld buiten je, is de EP afgelopen en schrik je op. Waar is de repeatknop?
Recensent:Jasper van Vugt Artiest:Clemm Label:Cabin Music

Gazouz - On en perd son latinGazouz is een achtkoppige reggaeband uit Frankrijk. De teksten van hun...

otep-houseofsecrets

Otep - House Of Secrets Arch Enemy fans opgelet! Hou je stoel goed vast als je dit album in de...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT