RECENSIE: Holywater - Sides

holywater-sides
2004-09-12 Het was een flinke rit geweest, met de auto van Lugo naar Madrid. Maar, het was het waard geweest. Niet alleen hadden ze, volgens de leden van de band zelf, het beste optreden van de tour gezien, ook waren ze ten prooi gevallen aan een openbaring. Dankzij hun grote helden van Radiohead, die de IJslandse band mee had genomen als supportact, waren ze in aanraking gekomen met de naam van Sigur Ros. Dus toen ze lazen dat Sigur Ros naar de hoofdstad kwam, was er weinig twijfel over mogelijk. Als hun muzikale voorbeelden deze band op tournee meenamen, dan moest het toch wel goed zijn? Tevergeefs hadden ze gezocht naar de platen van ze, dus was dit wel een grote sprong in het diepe. En daar stonden ze dan, op die tiende april 2001, in de Madrileense arena. Met open mond en happend naar adem keken de vier elkaar aan. ‘Mierda!’ Zo moest het! Op de terugweg in de auto waren de superlatieven niet van de lucht, en werd er druk gediscussieerd. Want hun eigen band, ‘Holywater’ genaamd, kon maar niet loskomen van de Radiohead-stempel. Tuurlijk, er was wel eerder gepraat over de muzikale koers, maar afgezien van Jeff Buckley en Muse werden er weinig andere namen dan Radiohead genoemd. Tot nu. Ze waren het er unaniem over eens: Radiohead kreeg gezelschap van Sigur Ros. Een herboren Holywater was geboren.
Drie jaar later is het resultaat er naar. ‘Sides’ heet het eindprodukt, uitgebracht bij kwaliteitslabel Astro Discos. En zelfs in Nederland uitgebracht, en met open armen ontvangen! Verbazingwekkend was het toch eigenlijk niet. Werd de luisteraar niet gelijk bij zijn nekvel gegrepen en de speakers ingesleurd, zodra hij de opener van de plaat, ‘Vomit sea’ opzette? Niet zo gek ook: het nummer, dat ze gelijk de dag na het Sigur Ros concert schreven, klinkt als een samenwerking van Radiohead en Sigur Ros die samen Radioheads ‘The Tourist’ geschreven en ingespeeld hebben. Wat een intensiteit. En zo ging het met de rest van de nummers ook. Het Engels werd steeds beter zonder Spaanse tongval uitgesproken, de nummers werden steeds intenser en ook het schrijven van de nummers ging steeds gemakkelijker, zonder dat er aan kwaliteit werd ingeboet. Het resultaat, 70 minuten van meeslepende, tragische en intense pracht deed menig muziekliefhebber de tranen in de ogen springen. Dit ondanks dat al dit moois iets teveel van het goede was, en er best een kwartiertje af had gemogen. Maar ja, als je zoveel moois kan bieden, dan is het moeilijk bescheiden te blijven.
Recensent:Jasper van Vugt Artiest:Holywater Label:Astro Discos
julietsghost-mandown

Juliet's Ghost - Man DownHet Amsterdamse Juliet’s Ghost ontstond enkele jaren geleden vanuit een Jeff...

nocode-crimson

No Code - Crimson Uit het altijd ruige landschap van Zeeland komen vaak juweeltjes de metal- en...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT