Het eerste album van de heren en dame uit 2006; The Last Of My kind ging nog enigszins gebukt onder het matige geluid. Dat probleem is nu bij voorbaat verholpen door gelijk maar de legendarische top producer Bill Metoyer (o.a. Slayer) in huis te halen. Toch blijft er nog wat te wensen over; het stemgeluid van zanger Michael Grant staat iets te hard in de mix. Gelukkig is zijn krachtige stem van behoorlijk niveau, maar de balans had iets beter gekund, hoewel het album daardoor wel enigszins als een jaren tachtig productie klinkt. Misschien was dat ook wel de bedoeling.
De songs op het album zijn over het algemeen afwisselend, wat vooral komt door de vele tempowisselingen. Hierdoor heeft het album wel wat luisterbeurten nodig om echt tot leven te komen, juist dan blijken epische songs als ‘The Grand Horizon’ en het lange ‘Endurance’ pareltjes die de kar moeiteloos trekken. Dat Crescent Shield het beste tot het laatst bewaard is wel duidelijk zodra je naar ‘Lifespan’ luistert. Het nummer heeft wel iets weg van ‘Dejavu’ van Iron Maiden. Lage zang wordt in dit nummer mooi afgewisseld met hoge uithalen, waarbij overtuigd atheïst Michael Grant filosofeert over leven na de dood. Het korte en snelle ‘My Anger’ is een lekker voortjakkerend nummer en lijkt de perfecte toegift te gaan worden. Het eveneens korte ’The Bellman’ klinkt wat bedacht en is daarmee het minst sterke nummer op dit verder prima album.
Ook het afwisselende riffwerk van Daniel DeLucie moet worden genoemd, wat de man weet te koppelen aan prima soleer werk. The Stars Of Never Seen is een sterk album dat bij old-school metalfans zeer zeker in goede aarde zal vallen.
![[Flinke namen] – [Superstuntwerk]](https://www.festivalinfo.nl/img/upload/e/0/flinkenamensuperstuntwerk.jpg)
Flinke Namen - SuperstuntwerkZo, dat is een statement, je groep de naam Flinke Namen mee geven. Zeker...
Black President - Black President Om maar gelijk een misverstand uit de weg te ruimen: De bandnaam Black...