Item: Styl-O-Phone
Rating: 3.5
Author: Tjeerd van Erve

2010-08-02 Lodewijk XIV, beter bekend als de Zonnekoning, zag zichzelf niet alleen als het centrum van wereld, maar ook als een groot danstalent. Hiervoor liet hij gehele dansvoorstellingen componeren rondom hem als persoon, of gezelschappen in Versailles langskomen om een van de vele dansfeesten van muziek te voorzien. Had het Belgische genootschap Boenox toen al van paleis tot paleis getrokken, dan had Lodewijk ze vast voor een van zijn uitbundige feesten in de Spiegelzaal.

In een in de rock ‘n’ roll niet bepaald gebruikelijke samenstelling – hobo, cello, contrabas en fagot, eerder een samenstelling voor een kamerorkest – maakt het gezelschap van klassiek geschoolde muzikanten iets wat het beste te omschrijven valt als Electro Barok. Met invloeden van Laat middeleeuwse gotiek tot aan moderne Rock n’ Roll (best te horen in 'Wodan Sonate') doe je met deze benaming Boenox eigenlijk tekort. Het spectrum waar binnen de band opereert is haar zelf gecreëerde muzikale ei, dat met wat ruimte het best te vergelijken valt met DAAU, hoewel die een duidelijkere rock en popinvloed hebben.

Op Styl-O-Phone, de derde full-length van het kwartet, is er voor gekozen om op een paar nummers vocalen toe te voegen aan de muziek. Of dit werkelijk een goede keuze is, is maar de vraag om dat dit meteen de mindere momenten van deze plaat zijn, hoewel het titelnummer nog best een aardige radiosingle zou kunnen vormen. Wellicht omdat de vocalen hier vrij ver naar achterzitten in de mix. Juist daar waar de hoofdtoon wordt gespeeld door de instrumenten zelf is Boenox op zijn sterkst. Zeker daar waar vanuit de klassieke achtergrond wordt gespeeld als in ‘Fuga’ en ‘La Chapelle’.

Door de mix van electro en deze sowieso al ongebruikelijke instrumenten in de populaire muziek, doet het avant-gardistische gezelschap in liedjes als Styl-O-Phone erg denken aan het experimentelere werk van Outside, midjaren ’90. Heerlijk dansbare klassieke muziek. Af en toe krijg je de behoefte om een grote witte pruik uit de kast te trekken en het gezicht in te smeren met wit poeder, maar ondanks de sterke verwijzing naar – toch met name – barok is Boenox geenszins oubollig te noemen. Soms wordt het misschien wat eentonig en kruipt het – zoals wel vaker bij kamermuziek – naar de achtergrond, maar het wordt nergens behang. Zelfs op de achtergrond blijft het in het onbewuste een lichte sfeer zetten.

Geen cd voor een groot en breed publiek, maar iedereen die DAAU, Outside of zowel klassieke muziek als experimentele dance hoog waardeert een album dat zeker de aandacht verdient en wellicht ook heel goed gaat vallen.

Recensent:Tjeerd van Erve Artiest:Boenox Label:Dying Giraffe Recordings

Nafta-2 - 5 Pieces of Art Nafta-2 is een band uit Nederlands Limburg, die zichzelf doopte naar een in...

The SelfEmployed - Highway Society Heel slim, T.IF.T, om de naam te veranderen in The SelfEmployed . Het bekt...

RECENSIE: Boenox - Styl-O-Phone