Recensie Hollowblue - Wild Nights Quiet Dreams op Festivalinfo

2011-03-01 Wat voor Gianluca Maria Solace ooit als soloproject begon, groeide in 2003 uit tot het vierkoppige Hollowblue . In 2009 werd daar nog eens een toetsenist aan toegevoegd en met een vaste groep strijkers kan er nauwelijks nog van een soloproject gesproken worden. De inspiratie voor hun muziek vinden de heren in het werk van onder meer Nick Cave en Calexico. Hoewel het genre vaak als alternatief wordt bestempeld, lijkt pop noir (zoals hun facebook pagina vermeldt) een betere omschrijving. Hoe sfeervol het werk ook klinkt, er sluimert altijd wel een donkere ondertoon. Dat de muziek zowel in Italië als erbuiten goed ontvangen wordt, blijkt wel uit de lovende recensies in de Italiaanse Rolling Stone en het Britse muziekblad Uncut .

In november 2009 verscheen in Italië het derde album Wild Nights, Quiet Dreams . Hoewel we het in de Benelux pas op 28 maart mogen verwelkomen, is er al genoeg gebeurd met het album. Neem de videoclip van de single 'Wild Dogs Run', het duet met actrice en singer/songwriter Susie Smith (Madam). Deze stereoscopische 3D clip werd op het 3D Film Festival in Hollywood (onderdeel van het Sundance Festival) uitgeroepen tot beste muziek video. Ze lieten daarbij grote namen als Michael Jackson en Pink achter zich.

Italianen hebben van oudsher een gevoel voor goede liedjes. Natuurlijk verwerken ze de zonnige kant van het Italiaanse leven in de muziek, maar vaker nog klinkt er melancholie door. Op Wild Nights, Quiet Dreams is dit niet anders. De thematiek van het album is een reis langs emoties als liefde en haat. Meteen bij het horen van 'Wild & Scary' valt op dat de stemmige trompet een belangrijke rol speelt. Hoewel de tekst niet altijd even verstaanbaar is, heeft het refrein een hoog Beatles gehalte. Songs als 'Sigma' en het Mariachi-achtige 'Honeymoon' klinken als een mooi omlijst schilderij. Hoogtepunten zijn 'Shout' en ' I' ve Got The Key To Change The World'. Deze songs wisselen filmische muziek af met stevige rock. Diezelfde stevige kant horen we terug in 'You Cannot Stop'. Het album sluit af met het geweldig opgebouwde 'Cry Hell', waarbij de trompetten wederom dominant aanwezig zijn.

In het boekje van Wild Nights, Quiet Dreams staat een foto van een pand, met daarop de tekst “I've got the key, to change the World” ( naar de gelijknamige track). Hoewel we dat niet van deze plaat kunnen verwachten, sleept het album je wel weg van de dagelijkse realiteit. Volg daarbij het advies om de plaat op maximaal volume te draaien en je zal worden opgeslokt in de wereld van Hollowblue.

Recensent:Ruud de Zwart Artiest:Hollowblue Label:Dying Giraffe Recordings

Relax - Lucifer's CircusDe band Relax is opgericht in 1998, gaat dus al een hele tijd terug, en is...

Polock - Getting Down from the Trees Het woord “Polock” zegt in verschillende landen iets over de Poolse...

RECENSIE: Hollowblue - Wild Nights Quiet Dreams