Zoals gezegd, de opener ‘Hang ‘em High’ is een kraker van een Ierse feestplaat. Het is ouderwets Shamrock, het is doedelzakken-galore, het is whiskeystem-summum.
En zoals gezegd, dat geldt voor nagenoeg het hele album. Er is een stapje terug gedaan in de tijd door Dropkick Murphys. Een aantal jaar terug waren dit soort nummers schering en inslag, alleen dan van een iets mindere muzikale kwaliteit. Naarmate de band muzikaal groeide, werden de nummers ietwat donkerder. Denk aan ‘The State of Massachusetts’, een single van het vorige album The Meanest of Times.
De heren zijn nu terug in de oude stijl en in de nieuwe kunde. En die combinatie staat als een huis. Natuurlijk hebben de heren zich niet vervreemd van hun stijl, waarbij folklore en stevige rock hoog in het vaandel staan. En natuurlijk staan er nummers als ‘Cruel’ en ‘Broken Hymns’ op het album, waarbij het tempo laag ligt en het armpjes-over-elkaars-schouder-en –meebrullen-maar-gevoel hoogtij viert. En ook een wat minder dik aangezet uptempo nummer, in de vorm van ‘Memorial Day’ ontbreekt uiteraard niet.
Nee, echt iets vernieuwends brengen de heren niet qua muziek (ook niet nodig). Wel qua verhaal. Waar een ouder nummer als ‘Dirty Glass’ een verhaal op zich is, wijdt de band een heel album aan het levensverhaal van de Ierse immigrant Cornelius Larkin. Het is een verhaal dat fungeert als een spiegel voor de levens van de heren zelf, maar tegelijk een fantasie is. Een verhaal over hard werken en nieuwe impulsen. Bijzonder detail: er komt een boek over het leven van Cornelius ( = kopen ).
Een mooie episode in het verhaal is Take ‘Em Down’ en ‘1953’, waarbij Cornelius strijdt tegen de Koreanen, tegen zijn superieuren en vooral voor zijn vrouw. Het verhaal van Cornelius geeft een nieuw gevoel aan de muziek en dat is absoluut een pre.
Interessant zijn ook de samenwerkingen met andere musici. Fat Mike (NOFX) en Chris Cheney (The Livin’ End) zetten de titelsong ‘Going Out in Style’ extra dik aan. En zelfs Bruce Springsteen doet mee op het montere ‘Peg O’ My Heart’, een oud folknummer in een nieuw jasje. Jammer genoeg is die samenwerking niet heel sterk. Zonde. Beide partijen verdienen meer.
Going Out in Style steekt goed in elkaar, bevat alles wat je wil van de Dropkick Murphys. De band is meer dan ooit op elkaar ingespeeld en weet precies wat ze doen. Kortweg is de plaat een volgende stap in de evolutie van een hele hechte en sterke band. De fans mogen weer in hun handjes wrijven.
Thousands - The Sound Of Everything Thousands is een duo dat bestaat uit Kristian Garrard en Luke Bergman....
Tim Hecker - Ravedeath, 1972 Organische ambient? Drone? White noise? Het zijn woorden die ook in hun...