De gezusters Unthank verzorgen samen de vocalen en worden muzikaal ondersteund door Niopha Keegan (viool), Chris Price (gitaar, bas, ukelele) en Adrian McNally (piano, dulcitone, drums). Verder krijgt de band op Last muzikale ondersteuning van een trompettiste, een contrabassist, een toetsenist, een violiste, een altvioliste, een celliste en een drummer.
Al deze instrumenten zorgen ervoor dat Last een wat voller geluid heeft dan zijn voorgangers, al heeft dit volgens Rachel Unthank ook te maken met de manier van opnemen. Op het vorige album, Here’s The Tender Coming gebruikte de band namelijk ook al drums, strijkers en blazers, maar de piano en de strijkers werden deze keer opgenomen in een flinke zaal en dit heeft gezorgd voor een grootser geluid. De productie werd verzorgd door McNally, tevens de echtgenoot van Rachel Unthank. Hij schreef ook de titeltrack van Last, het enige originele nummer op het album.
De overige negen songs op Last zijn traditionals en covers. Dit zijn echter niet zomaar traditionals en covers, The Untanks heeft een aantal zeer bijzondere songs bij elkaar gezocht. Zo opent het album met de uit Northumberland afkomstige traditional ‘Gan To The Kye’, die door de zusjes in dialect wordt gezongen en waarin ze vocale ondersteuning krijgen van McNally en Keegan. Naast de mooie zang zijn het vooral de piano en de strijkers die de hoofdrol opeisen. Het nummer zet hiermee meteen de toon voor het album.
Misschien nog wel mooier dan de opener is ‘The Gallowgate Lad’. De tekst van deze song werd in de negentiende eeuw geschreven door Joe Wilson, de muziek is traditioneel. Ook ‘Queen Of Hearts’, eveneens een traditional is erg mooi.
Naast traditionals bevat Last ook een aantal covers en de keuze van deze covers is behoorlijk verrassend. Zo covert de band Tom Waits’ ‘No One Knows I’m Gone’ en tovert dit nummer om in een rustige, door de piano gedragen folksong. Nog opmerkelijker is de bewerking van ‘Starless’, oorspronkelijk van de progband King Crimson. Naar verluidt zag McNally het als een uitdaging om een ver van folk af staand nummer te bewerken tot een folksong en dat is in dit geval uitstekend gelukt. Het nummer vormt, mede door de mooie trompet, één van de hoogtepunten op Last.
The Unthanks weet op Last een aantal traditionals uit lang vervlogen tijden op prachtige wijze nieuw leven in te blazen en doet hetzelfde met een paar verrassende covers. De grootste verdienste hierbij is dat de nummers op Last wel heel oud klinken, maar niet ouderwets en zeker niet gedateerd. Tenslotte nog wat lof voor McNally. Zijn ‘Last’ past prima tussen de andere songs, waarvan sommige waarschijnlijk al honderden jaren oud zijn.
EMA - Past Life Martyred SaintsAchter de drie hoofdletters EMA gaat Erika M. Anderson schuil. Deze...
Destroyer - Kaputt Laten we hopen voor Dan Bejar dat Kaputt geen last ondervindt van de late...