Recensie Jim Ward - Quiet in the Valley, On the Shores The End Begins op Festivalinfo

Cover Jim Ward - Quiet in the Valley, On the Shores The End Begins

2011-12-09 Laten we van wal steken met wat muziekgeschiedenis: in 1993 ontstond in El Paso, Texas de legendarische rockband At The Drive In. Na enkele heftige jaren vol energieke shows en drie langspelers, splitte de band in 2001 en ontstonden twee nieuwe bands, namelijk The Mars Volta en Sparta. De artiest die wij bespreken, was zowel de oprichter van At The Drive In, als van Sparta. Ook laatstgenoemde band was echter geen lang leven beschoren, waardoor gitarist Jim Ward maar zijn eigen project opstartte en het muzikale roer helemaal omgooide. Hij begon met het uitgeven van akoestische EP’s. Nu zijn de drie EP’s die hij tussen 2007 en 2010 uitgaf, gebundeld in zijn eerste volledige langspeler Quiet In The Valley, On The Shores The End Begins.

De invloeden van Neil Young en Bob Dylan hoor je waarschijnlijk automatisch bij dit soort muziek, maar toch biedt het album met zijn 70 minuten en maar liefst 20 tracks iets te veel van het goede. Ward probeert zijn tracks hier en daar wel op te luisteren met een trompet of een piano, maar voor de rest zit er weinig variatie en dynamiek in het album. Als EP kan je de rit waarschijnlijk vlekkeloos uitzitten, omdat de man wel weet hoe hij een prachtige akoestische song moet schrijven (opener ‘On My Way Back Home’ is bijvoorbeeld een pareltje en doet denken aan de door Eddie Vedder geschreven soundtrack bij de film ‘Into The Wild, over de suïcidale natuurtrip van Chris McCandless), maar door de drie bij elkaar te gooien krijgen we een album dat na acht a negen nummers in herhaling begint te vallen en jammer genoeg ook begint te vervelen.

Tekstueel gaat het meestal over liefdesbreuken of road trips, waardoor er nogal vaak uit hetzelfde vaatje getapt wordt. De zes ‘hardere’ versies, onder de noemer ‘The Electric Six’, voegen bovendien weinig toe. De sterkte van de songs ligt net in de subtiliteit, waardoor de rockversies ofwel niet genoeg verschillen van het origineel (en verwateren tot radiobehagende popliedjes), ofwel de mindere van de twee vormen.

Fans van het genre mogen deze plaat zeker eens een kans geven, want er staan echt wel een paar prachtige nummers op, maar als inleiding op het genre houd je het misschien best bij de vernoemde meesters.

Recensent:Bram De Wulf Artiest:Jim Ward Label:Xtra Mile Recordings

Real Estate - Days Real Estate ’s Days . Oftewel: hoe een sprankelende gitaarplaat je de...

Peaking Lights - 936 Aaron Coyes en Indra Dunis zijn een stel en vormen het duo Peaking Lights ....

RECENSIE: Jim Ward - Quiet in the Valley, On the Shores The End Begins